| |
σκέπες και κάτω, παλιά τα σπίτια
άδειοι δρόμοι, μεσημέρι σιγή
ή περιμένεις, ζωή με αλήθεια
ή πάντα ζεις, ζωη νεκρή
μη μου θυμώνεις, μη μου γελάς
δέντρο και γέρνω, προς τον ήλιο
το όνομά σου καθώς περνάς
στο γέρικό μου, χαράζεις ξύλο
κάπου χορταίνει, ο κάμπος χόρτα
γέροι στο σώμα, κρασί και ψωμί
πέτρινοι τοίχοι, ξεκλείδωτη πόρτα
ανθισμένο λουλούδι στη βροχη
μη με φοβάσαι, μη με σκοτώνεις
πηγάδι είμαι, κι απάτητη γη
τα βήματά σου, καθώς ξεριζώνεις
νερό στερεύει, από ζωή
χρόνια σβησμένα, λόγια σοφά
νύχτα δροσιά σχεδόν να κρυώνεις
γκρίζο και άλλο πώς στα μαλλιά
νύχτα καημούς καρδιά που απλώνεις
μη με θυμάσαι, μη με ξεχνάς
φεγγάρι είμαι, τη μέρα που φέγγει
παράξενα λίγο σαν ψηλά με κοιτάς
φως απ’ τα μάτια, όλο μου κλέβεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
