| |
| | Τα έχω πάρει |  | | | στο κρανίο.... | | |
[I]Τα έχω πάρει. Στο κρανίο. Τα είδα όλα. Παράδεισο και κόλαση.
Τι με ρωτάς αν είμαι καλά. Με πήρε και με σήκωσε ένας μαγνητικός άνεμος.
Όχι! Δεν είδα Άτια. Ο έρωτας δίνει φτερά μου λες. Εσύ και εγώ συναντηθήκαμε.
Γιατί έτσι έγινε. Δύο άνθρωποι. Δύο πλάσματα με εγκέφαλο και ψυχή.
Με συναισθήματα, με διάνοια, με πάθη, με πόθους, με συνείδηση.
Σε χρόνους που εσύ και εγώ θα ταξιδεύουμε, θα ξέρουν πόσο ζυγίζει η ψυχή.
Και θα γελάμε. Δεν θα θυμώνεις μαζί μου. Δεν θα με λογαριάζεις πλάσμα κακό
που διάλεξα εσένα να βασανίσω. Δεν θα πληγώνουμε τους εαυτούς μας.
Τον τελευταίο χρόνο βλέπω συχνά το ίδιο όνειρο. Ένα τσούρμο μάτια φοβισμένα
στο κατόπι μου. Ξυπνάω μούσκεμα και δεν κοιμάμαι ξανά. Κοιτάω τα αστέρια
απ το παράθυρο μου. Ξημερώνει και αντικρίζω ένα χράμι χρώματα. Υπάρχω.
Αφουγκράζομαι. Παρατηρώ. Φοβάμαι……
Ποτέ δεν πόθησα να ζήσω αόρατη. Όχι στους τρίτους, μα σε εμένα.
Να με ψάχνω και να μη με συναντάω. Να κοιτάζω στον καθρέφτη μου και να θαμπώνει.
Τα πάντα κινούνταν. Δεν πόθησα να ζήσω στη νάρκη της ακινησίας.
Στη σφαίρα της απουσίας. Στο πουθενά νεκρωμένη.
Ίσως για αυτό όταν ακούω τη μουσική μου, όταν γράφω, όταν περπατάω, ακόμα
το βλέμμα μου κολλάει λες και είμαι ακόμη στην αρχή.
Η μέρα με ρωτάει που χάθηκα; Από πότε με ψάχνω; Με βρήκα ποτέ;
Γνωρίζεις ότι ο βαθύς πόνος δεν έχει πόνο; Το γνωρίζεις.
Όλα είναι θέμα σεροτονίνης και άλλων ουσιών;;;;
Η ζωή είναι σεροτονίνη; Οι χαρές μου, οι λύπες μου, οι αγάπες μου, οι αγωνίες μου
ήταν ουσίες; Υπερθυμίες και καταθλίψεις και διαστήματα νορμοθυμίας;
Εκτός και αν δεν με θεωρούσες άρρωστη; Εκτός και αν δεν ήμουνα άρρωστη;
Μα και πάλι γιατί; Τι είχα κάνει σε εσένα; Δεν σε είχα πονέσει εγώ.
Τι θα έκανα εγώ στη θέση σου; Δεν ξέρω. Δεν ήμουν στη θέση σου.
Η αλήθεια είναι ποιότητα και δεν μπαίνει κάτω από το σκέπαστρο κανενός δόγματος.
Καμίας επιστήμης, καμίας φιλοσοφίας, κανενός θεωρήματος, κανενός ψυχαναλυτή,
κανενός ψυχιάτρου, κανενός ψυχολόγου, κανενός ψυχοθεραπευτή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές - To those in hell who can imagine heaven | | | |
|
monajia
10-10-2009 @ 02:43 | μαργαριτα καλημερα....χειμαρος εισαι...πολυ καλο....
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | romance4love2you
10-10-2009 @ 02:48 | Ποτέ δεν πόθησα να ζήσω αόρατη. Όχι στους τρίτους, μα σε εμένα.
Με βρήκα ποτέ; Γνωρίζεις ότι ο βαθύς πόνος δεν έχει πόνο; Το γνωρίζεις.
Η αλήθεια είναι ποιότητα και δεν μπαίνει κάτω από το σκέπαστρο κανενός δόγματος.
Καμίας επιστήμης, καμίας φιλοσοφίας, κανενός θεωρήματος, κανενός ψυχαναλυτή,
κανενός ψυχιάτρου, κανενός ψυχολόγου, κανενός ψυχοθεραπευτή.
Υποκλίνομαι Ζωγραφίζει Ναι το έχω ζήσει και σε νιώθω Δυνατό και τόσο αληθινό Κι αυτός ο βαθύς πόνος σαν να μην πονάς πια αλλά τα τραύματα είναι εκεί τα νιώθεις,τα ψηλαφίζεις
::hug.:: ::up.:: ::theos.:: | | poetryf
10-10-2009 @ 02:49 | Πήρες φόρα και ξεσπλάχνιασες την ψυχή σου με μένος...
Να δεις όμως που από μέσά της έβγαλες και ήπιες στάλα τη στάλα το νέκταρ της δικαίωσης....
Θλιμμένη μου ομορφιά.... Σου στέλνω το καλύτερο καταπραϋντικό :μια τεράστια αγκαλιά ::hug.:: | | Α.Ε. ΕΠΕ
13-10-2009 @ 07:16 | Ένα τσούρμο μάτια φοβισμένα στο κατόπι μου...
Ξημερώνει και αντικρίζω ένα χράμι χρώματα. Υπάρχω
Η μέρα με ρωτάει που χάθηκα
Επί το χιουμοριστικότερον, ή πάρ' το αλλιώς γιατί θα βρεις:
Βγαίνω στον κήπο ... όλα γαλήνη
παίρνω απ' τη νύχτα ότι έχει μείνει
μια μαύρη αρκούδα από τους ώμους
και βγαίνουμ' αγκαλιά στους δρόμους
::hug.:: | | konskokk
16-10-2009 @ 12:46 | Η ΜΕΡΑ ΜΕ ΡΩΤΑΕΙ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑ?ΑΠΟ ΠΟΤΕ ΜΕ ΨΑΧΝΩ?ΜΕ ΒΡΗΚΑ ΠΟΤΕ?ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΒΑΘΥΣ ΠΟΝΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΟΝΟ.ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ. ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΑΣ ΕΙΠΕΣ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΣΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑ...ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ.. ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
