| |
| | Η νεράϊδα της απρόσωπης σιωπής |  | | |
[color=fuchsia][B]Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΤΗΣ ΑΠΡΟΣΩΠΗΣ ΣΙΩΠΗΣ[/B][/color]
[color=purple][I]«Οι νεράϊδες ήταν πλάσματα μυθικά και αποτελούσαν ένα κομμάτι από το παζλ των ιστοριών, που διηγούνταν οι γιαγιάδες στα εγγόνια τους και με αυτούς τους θρύλους μεγάλωσαν οι απερχόμενες γενεές. Άλυτοι γρίφοι και θαμμένα μυστικά στις όχθες σκοτεινών λιμνών, λόγια, εξιστορήσεις που μεταδίδονταν από στόμα σε στόμα …αυτό το κράμα από γλυκά ψέματα που συνθέτει ένα κομψοτέχνημα της απάτης, φώλιαζε και ρίζωσε στις ονειροπόλες ευαίσθητες καρδιές.
Με εικόνες παραμυθένιες ταξιδεύουν και ξεκλειδώνουν ένοχα μυστικά, απάτητες αυλές που κατοικούσαν ξωτικά, πετούν ψηλά στις νεφέλες μαζί με τον φτερωτό Πήγασο, συναντούν σε ένα άλλο κομμάτι του παζλ τον Δαίδαλο και τον Ίκαρο και ανταγωνίζονται στις πτήσεις. Αποκτούν πανοπλίες, όπλα και σπαθιά, ο πρίγκιπας ελευθερώνει την πριγκιποπούλα από το φρουρούμενο κελί του κάστρου, την ανεβάζει ως γενναίος ιππότης στο κάτασπρο άλογό του και δραπετεύουν ερωτευμένοι μέσα στις ηλιαχτίδες του κόκκινου δειλινού που δίνει πνοή στα όνειρά τους. Ιστορίες που στη πραγματικότητα αποκλείεται η υλοποίησή τους, γιατί η ζωή αυτή είναι σκληρή, άδικη, που εκλείπει ο ρομαντισμός και η θυσία… ανοίγει δρόμους μόνο του πόνου, της μοναξιάς και της αδικίας. Όμορφο να ελπίζει η ψυχή και να προσμένει θαύματα, αλλά πολύ σοφό να αντιλαμβάνεται και την απτή πραγματικότητα που απέχει πολύ από τις ονειροπολήσεις και έτσι μάχεται μέσα του ο ουρανός, η γη και η σελήνη.
Όσο και αν είναι η νεραΐδα ανύπαρκτη και μόνο υπαρκτή στους θρύλους και στα παραμύθια, μηνύματα αληθινά περνά και στην απρόσωπη σιωπή της, μορφή προσώπου αποκτά και ευχές πλέον γύρω της μοιράζει.»[/I]
[B]Ποια μορφή μπορεί άραγε να κρύβεται πίσω από τον άϋλο ‘ καθρέπτη’ της σιωπής; Φαντάστηκα να την αντικατοπτρίζει μια νεραΐδα γερασμένη, με παλάμες ροζιασμένες, χαμόγελο γλυκό στα κουρασμένα της μάτια και αιώνια σιωπή στα χείλη. Γερνούσε κανονικά όπως όλοι οι άνθρωποι στο διάβα της ζωής τους. Τα μαλλιά της λευκά, πλούσια ανέμιζαν στην αύρα της αυγής σαν καταρράκτες τρεχούμενους κρυστάλλινου αθάνατου νερού, που στολίζει και ξεδιψά τα διψασμένα καταπράσινα δάση. Με τον ερχομό της δύσης και μετέπειτα την απόλυτη επικράτηση της νύχτας, το φως του φεγγαριού χρύσιζε τα άσπρα από χιόνι μαλλιά της που έμοιαζαν σαν λίρες θησαυρού που λαμπυρίζουν στο φως του πρωϊνού. Τα αστέρια του ουρανού έπεφταν στη γη και ως ασημένιοι αστερίες καρφιτσώνονταν και κοσμούσαν το φθαρμένο γαλάζιο φόρεμά της.
Στα χέρια της κρατούσε ραβδάκι μαγικό που πραγματοποιούσε όνειρα και ευχές.
Τα μάτια της γαλαζοπράσινα σαν το χρώμα του βαθύ ωκεανού και της ρηχής πρασινωπής λίμνης. Σιωπή το όνομά της, λέξη γένους θηλυκού, με χείλη σφαλισμένα και καρδιά διάπλατα ανοικτή που οι χτύποι της αντηχούσαν δυνατά στα άπατα νερά της αβύσσου. Πόσες ευχές, καρδιοχτύπια, προσευχές θα μέτρησε! Πόσα αιτήματα ψυχών άραγε αφουγκραζόταν καθημερινά!
Με ένα βλέμμα αγγελικό δάκρυζε, συμμεριζόμενη τον ανθρώπινο πόνο, την αγωνία και την αδυναμία της ψυχής.
Άραγε άκουσε τις ευχές των ονειροπόλων, των απαισιόδοξων, των θλιμμένων, των πονεμένων, των αδικημένων αγγέλων που τσακίστηκαν τα πανέμορφα φτερά τους και προσγειώθηκαν στη γη; ¨Άκουσε τη δική μου την ευχή; Τη δική σου; Η σιωπή της θα λυθεί;
Τα χείλη της θα ψελλίσουν τη φράση ‘ελπίδας χαράς προσμονή’;
Το ραβδάκι της το μαγικό, το τσάκισε ο άνεμος ή άντεξε ακάθεκτο πολεμώντας ενάντια στους σκληρούς παγετώνες; Το γράμμα που της έστειλα το άνοιξε, το διάβασε…μετά τι έγινε…τα γράμματα ‘ θα αποκοιμήθηκαν ’ στην απρόσωπη σιωπή, στο κύμα της αβύσσου, ή ως αθώα περιστέρια θα ταξίδεψαν στου σύμπαντος την αιώνια κραυγή, εκεί πέρα βαθιά στο μυστηριώδες άγνωστο παζλ με τους γρίφους… [/B][/color]
[color=fuchsia][B]Ο κόσμος μέσα από τα καστανά μου μάτια.
Ελευθερία 24 ετών[/B][/color]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
rosestar
11-10-2009 @ 05:43 | http://www.youtube.com/watch?v=Uj0i_H3lzEU&feature=related | | monajia
11-10-2009 @ 05:59 | υπεροχη ελευθερια...μπραβο σου...... ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | DonaldDuck
11-10-2009 @ 06:00 | Ελευθερία διάβασε το ιστορίες για νεράιδες του ΓΙΑΝΝΗ Κ.
Κάτι μου λέει ότι είναι πραγματικό | | anuya
11-10-2009 @ 10:23 | Όταν είναι τα νιάτα, πού είναι τα φρόνια; Κι όταν είναι τα φρόνια, πού είναι τα νιάτα; (κρητική παροιμία) | | ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΘΗΛΗΣ
11-10-2009 @ 10:33 | Τα καστανά σου μάτια Ελευθερία , από τα γραφόμενά σου , φανερώνουν έναν υπέροχο κόσμο , τον κόσμο της ψυχής σου . Σε ευχαριστούμε που μπορέσαμε να τον αγγίξουμε μέσα από αυτά!!!! Την καλησπέρα μου , να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | heardline
11-10-2009 @ 11:32 | Μπράβο για τις σκέψεις και τις γραφές σου !!!!!!!!
::up.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Helene52
11-10-2009 @ 11:35 | Καταπληκτικό !!!!!!
::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | | χρηστος καραμανος
11-10-2009 @ 11:41 | Το ραβδάκι της το μαγικό, το τσάκισε ο άνεμος ή άντεξε ακάθεκτο πολεμώντας ενάντια στους σκληρούς παγετώνες; Το γράμμα που της έστειλα το άνοιξε, το διάβασε…μετά τι έγινε…τα γράμματα ‘ θα αποκοιμήθηκαν ’ στην απρόσωπη σιωπή, στο κύμα της αβύσσου, ή ως αθώα περιστέρια θα ταξίδεψαν στου σύμπαντος την αιώνια κραυγή, εκεί πέρα βαθιά στο μυστηριώδες άγνωστο παζλ με τους γρίφους…
Καταπληκτικό !!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | oneiropola
11-10-2009 @ 12:20 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | **Ηώς**
12-10-2009 @ 07:21 | ::hug.:: ::love.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
