| |
Να ξερεις εγω θα φυγω με την πρωτη αυγη
γιατι ο κοσμος μου δεν ειναι ιδιος
βλεπω τα χρονια να περνουν σαν φυλλα
που πεφτουον απο δεντρο
τις αναμνησεις σαν στιγμιοτυπα σε μνημεια
να ξερεις θα φυγω οχι γιατι δεν σε αγαπησα
ουτε γιατι δεν σε ποθουσα
θα φυγω για να σε θυμαμαι οπως τοτε που σε γνωρισα
πριν η αμφιβολια μας τυλιξει
ο οφις προσφερει τον δολο
και εσυ τον καρπο
να ξερεις θα μαι σαν τα τρενα
γυριζω στις ραγες μα παντα επιστρεφω
στο πρωτο το σταθμο
θα μαι το βραδυ που οταν θα σκιαζεσαι
θα ακουσεις λογια τρυφερα δυο λεξεις αγαπης
μα εσυ τις ραγες αφησες να σκουριασουν
τωρα δεν ξερω της επιστροφης τον δρομο
και αν θα γυρισω στην ιθακη
η στο δρομο η κιρκη και η καλυψω με ελξουν
να ξερεις εγω θα φυγω με την πρωτη αυγη
σαν πεφτει το πρωτο φως του ηλιου
και αποσπεριτης χανεται κατακοπος
πισω απο την καινουρια μερα
γιατι πλεον κουραστηκα να γυρευω τριανταφυλλα
στη μεση του χειμωνα
να κυνηγάω ανεμομυλους και να ξορκιζω ενοχες
θα φυγω για να σωθω απο την ιδια φυση
και οταν τα χρονια σβησουν και το φως χαθει
στο κοσμο των σκιων θα ζω ευτυχισμενος με πρωτη
τελευταια αναμνηση την δικη σου τη μορφη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
