| |
Μέ φόντο ένα σεντόνι χρώματος πορτοκαλιού
άντρας κοιμάται.
Δέν δείχνει τίποτε
Δείχνει μόνο τό τίποτε στόν μεγάλο δρόμο τού στήθους του.
Μ’ απροκάλυπτη πρόκληση – μέ ηδονή πλασμένη –
Καί ήχους σκοτεινούς
Στ’ όνειρο αναπαύεται.
Τί νά θυμίζει ή μέρα του;
Τό φεγγάρι του πού χάθηκε;
Τώρα οι φόβοι του πού ν’ αγαπιούνται;
Μόνος του….
Μόνος του….
Μόνος του….
‘Απέραντοι πόθοι
‘Ο κόσμος του έβγαινε στήν καρδιά μου
Τό μαχαίρι του μ’ αγγίζει μόλις
Τώρα οι φόβοι πού ν’ αγαπιούνται;
Μόνη , παντέρμη
Σάν τούτον τόν άντρα πού χτές αγάπησα
πού αύριο αγάπησα
πού σήμερ’ αγάπησα……
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
