stixoi.info: Με το μηδέν μου

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Με το μηδέν μου

Στο τέλος θα φανούν οι δυνατοί...Καλημέρα!

Με το μηδέν μου...

Δε σ’ αδικώ τώρα που φεύγεις κι ούτε θέλω
να γίνω του πολιτισμού μοντέλο,
σαν φίλοι ν’ ανταλλάξουμε ευχές
για ένα μέλλον χωριστό και ευτυχές.

Στων περιστάσεων το ύψος θα σταθούμε
στο πλήθος σαν δυο ξένοι θα χαθούμε,
θα σβήσουμε εικόνες και στιγμές
σαν προσπερνάμε μες το δρόμο τις γραμμές.

ΡΕΦ Μα εγώ έχω το τίποτα για σταθερή αξία
κι αν πέφτω και τσακίζομαι, σηκώνομαι ξανά
έτσι κι αλλιώς μία ζωή μες την ανυπαρξία
με το μηδέν μου γέμιζα όλα μου τα κενά.

Δε σ’ αδικώ τώρα που φεύγεις κι ούτε ξέρω
μονάχη μου αν θα τα καταφέρω
κι αν ειν’ η αντοχή μου αρκετή,
στο τέλος θα φανούν οι δυνατοί...


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 14 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Στίχοι για μελοποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Μου γνεφ' η καρδιά, πάρε μυρωδιά το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι...

monajia 13-10-2009 @ 00:56	μπραβο δημητρα...πολυ πολυ ωραιο..... ::up.:: ::up.:: ::up.::
Χρήστος Γιουσμαδόπουλος 13-10-2009 @ 01:08	Πολύ ωραίο, Δημητρούλα μου! Καταπληκτικό το ρεφρέν σου! Εύχομαι να τύχει μίας ανάλογης μελοποίησης!!! ::up.:: ::theos.:: ::hug.::
MARGARITA 13-10-2009 @ 01:19	αν τίποτα δεν ζήταγες η ύπαρξη σου έχει ολότητα κόρη μου ::love.::
oneiropola 13-10-2009 @ 02:23	Δε σ’ αδικώ τώρα που φεύγεις κι ούτε ξέρω μονάχη μου αν θα τα καταφέρω κι αν ειν’ η αντοχή μου αρκετή, στο τέλος θα φανούν οι δυνατοί... ::yes.:: ::hug.:: ::yes.:: τελειο
Simos_Vassilis 13-10-2009 @ 03:08	Μα εγώ έχω το τίποτα για σταθερή αξία κι αν πέφτω και τσακίζομαι, σηκώνομαι ξανά έτσι κι αλλιώς μία ζωή μες την ανυπαρξία με το μηδέν μου γέμιζα όλα μου τα κενά. ...................................................
Ναταλία... 13-10-2009 @ 03:44	ΡΕΦ Μα εγώ έχω το τίποτα για σταθερή αξία κι αν πέφτω και τσακίζομαι, σηκώνομαι ξανά έτσι κι αλλιώς μία ζωή μες την ανυπαρξία με το μηδέν μου γέμιζα όλα μου τα κενά. Κόβει φλέβες το ρεφραίν σου ::yes.:: ::theos.:: ::hug.::
romance4love2you 13-10-2009 @ 04:04	ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΒΟ ΜΠΡΑΒΟ ::hug.:: ::up.:: ::theos.:: ::hug.:: ::up.:: ::theos.:: ::hug.:: ::up.:: ::theos.::
Ελένη Σ. 13-10-2009 @ 04:25	Σε όποιων περιστάσεων το ύψος και να σταθούμε, αυτή την ολότητα της ύπαρξής σου θα δούμε…συμφωνώ με τη «Μάνα» μας!
swordfish 13-10-2009 @ 04:29	Ωραίο Δήμητρα!!!! ::up.:: ::kiss.::
ΜΝΗΜΩΝ 13-10-2009 @ 05:21	Με το μηδέν το σύμπαν σου γεμίζεις κι είναι τόσο πολύ γεμάτο σα παραμύθι το μηδέν σου νανουρίζεις και πιάνεις τ' άστρα με ρεσάλτο..... Δήμητρα είναι υπέροχο......Αληθινά υπέροχο......
efrosiba 13-10-2009 @ 05:36	Καταπληκτικό.... ::up.::
poetryf 13-10-2009 @ 14:59	Εγώ θα συμφωνήσω με την "Αδελφή" μας που συμφωνεί με τη "Μάνά" μας! ::love.::
Χρήστος Γιουσμαδόπουλος 22-10-2009 @ 07:27	Δημητρούλα, καθαρίζουμε και το γραμματοκιβώτιο πού και πού... Γκρρρ... ::mad.:: χαχα! Άντε! Θέλω να σου στείλω και δεν μπορώ!.. ::hug.::
ΒΥΡΩΝ 20-02-2014 @ 20:49	Δε σ’ αδικώ τώρα που φεύγεις κι ούτε ξέρω μονάχη μου αν θα τα καταφέρω κι αν ειν’ η αντοχή μου αρκετή, στο τέλος θα φανούν οι δυνατοί. ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο