| |
George BACOVIA / Τζεόρτζε ΜΠΑΚΌΒΙΑ (1881-1957)
[B]Η σερενάτα του εργάτη[/B]
Για σας εγώ’μαι ένα τέρας,
Μου πήρε τα μυαλά ο αγερας,
Θέλω άλλον κόσμο εγώ να χτίσω
Και, να, σε λίγο θα χτυπίσω.
Κοίμου, εχθρέ μου, σα μωρό,
Κοίμου βαθυά, κλείσε τα μάτια,
Αλλ’ άκου : αν χτίζω εγώ παλάτια,
Έμαθα και να τα γκρεμώ.
Τι νύχτα τούτη θ’ακουστεί
Μια σερενάτα από τσεκούρι,
Που όμως δε θα φέρει γόυρι
Στον ξεπεσμένο ποιητή.
Ω κοίμου στο βαθύ σκοτάδι
Αστέ με ύφος νικητή,
Αλλ’όμως κτίνος που εχει βγεί
Απ’τ’άρρωστο μυαλό τού Άδη
Η σερενάτα η σημερνή,
Κάτω απ΄του φεγγαριού το βλέμα,
Γι αυτούς που πνύξατε στο αίμα,
Θά’ναι επιτέλους η στερνή.
Κοίμου... και πρός τον ήλιο εγώ
Πετάω σαν αεροπλάνο...
Ηρθε το τέλος των τυράνω :
Το χάραμα το τρομέρό...
1926
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
