Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271254 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ενα κλαρακι στον ανεμο
 αφιερωμενο σε οσους ξερουν να μενουν...
 

Ο ανεμος χτυπα χωρις κανενα ελεος ,το δεντρι εξω απο το παραθυρο μου,

Το κλαδι χτυπα στο τζαμ.ι

Αδυνατον να μην σκεφτω πως εκλιπαρει για λιγη προστασια....

"Σωσε με"...,φωναζει,...."σωσε με",...."βαλε με μεσα στο σπιτι σου σωσε με.."

Τι μπορεις να κανεις για ενα κλαδι;

Καθε αποπειρα σωτηριας του, το καταδικαζει σε θανατο.

Ετσι κι αλλιως η θα σπασει απο τον βορια η, αν το κοψεις ,θα πεθανει αργα η γρηγορα..

Βγαινω εξω ανεβαινω πανω στο δεντρο απλωνω τρυφερα τα χερια μου πανω του.

Εδω ειμαι ,

ψυθιριζω,

θα μεινω μεχρι να κοπασει ο ανεμος

δεν θα παω πουθενα...


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ..ΤΟ ΞΟΡΚΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ...
 
poetryf
13-10-2009 @ 14:36
Είναι πραγματικά συγκινητικό...
Μπράβό σου!
viki72
13-10-2009 @ 14:37
Τρυφερότητα και συμπόνοια, αγνά αισθήματα, που δυστυχώς απουσιάζουν από τη σημερινή εποχή.
Πολύ καλό!! ::yes.:: ::yes.::
oneiropola
13-10-2009 @ 14:39
Εδω ειμαι ,

ψυθιριζω,

θα μεινω μεχρι να κοπασει ο ανεμος

δεν θα παω πουθενα...
πολυ τρυφερο μπραβο ::yes.:: ::hug.::
Γιάννης Ποταμιάνος
13-10-2009 @ 14:40
Εδω ειμαι ,
ψυθιριζω,
θα μεινω μεχρι να κοπασει ο ανεμος
δεν θα παω πουθενα...

Του πρόσφερες ότι πολυτιμότερο
είχες την θαλπωρή σου συμπάσχοντας
Αυτή είναι η μεγαλύτερη προσφορά

καλό βράδυ


::yes.:: ::yes.::
monajia
13-10-2009 @ 14:43
ομορφο και τρυφερο.....μπραβο σου..
::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
Αγνή
13-10-2009 @ 21:06
έξοχο
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΘΗΛΗΣ
13-10-2009 @ 21:18
Η τρυφερότητα στο μεγαλείο της!!!! Η ψυχή που νοιάζεται της φύσης τα γεννήματα είναι ψυχή αγνή και άδολη!!!!! Υπέροχο !!!!! ::up.:: ::up.:: ::yes.::
Α.Ε. ΕΠΕ
13-10-2009 @ 22:23
Αστέρι!!!
::up.::
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
13-10-2009 @ 23:54
Υπεροχο!!!Τρυφερο!!!Ευαισθητο!!!
ΣΥΓΚΗΝΗΤΙΚΟ!!!
Ναταλία...
14-10-2009 @ 02:44
Εδω ειμαι ,

ψυθιριζω,

θα μεινω μεχρι να κοπασει ο ανεμος

δεν θα παω πουθενα...

Ξεχωριστό ::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
elpidakwstopoulou
14-10-2009 @ 13:45
εκείνο που λείπει ...ακόμα κι όταν όλα είναι χαμένα ...η στοργή η τρυφερότητα ...πανέμορφο !!!!! ::up.:: ::hug.::
STARI1972
15-10-2009 @ 10:18
την καλησπερα μου σε ολους σας
σας ευχαριστω
αυτο το κλαρακι μπορει να ειναι οποιοσδηποτε
συνηθως ειναι καποιος πολυ διπλα μας
μπορει και μακρυα μας
δεν υπαρχει δεν μπορω να κανω κατι...παντα κατι μπορεις να κανεις
εστω και κατι που μπορει να φαινεται ασημαντο
μα για εκεινον που θα το δεχτει να ειναι ..τα παντα στην δεδομενη στιγμη


αφιερωμενο στους δικους μου αγγελους...
dr.rockthan
15-10-2009 @ 10:37
ειναι ενα αριστουργημα

μου θυμισε το ''κι αν η λευκα αναριγα" του michai Eminescu

πανεμορφο!!
σε ευχαριστουμε ::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο