| |
Πέρασες και εσυ
μια καταιγίδα ήσουν στην σιωπή,
ξέσπασες μούσκεψες την καρδιά μου
και ύστερα στέγνωσες ξανά
Στέγνωσε ξανά το αίμα
που στις φλέβες μου κυλούσε
έγινε ποτάμι και χύθηκε
σε άγνωστες θάλασσες
Απο μικρός ήθελα να μάθω να κολυμπάω,
να τριγυρνάω μέσα σε σωρούς απο αισθήματα,
μα πάντα πατούσα στα ρηχά
και φοβόμουν να παω πιο βαθυά
Και έτσι μεγάλωσα και έγινα δάσος
από ξερά κλαδιά,που ήταν τριγυρησμένα
στο μυάλο μου στην καρδιά μου
σε όλο μου το σώμα
Δεν έχω δεί ποτέ μου το πράσινο
γιατί φοβόμουν να μπώ πιο βαθυά,
να ακουμπήσει το σώμα μου
αυτό που θα μπορούσε πραγματικά
να με ποτήσει,
να με ιδρώσει,να με ανθήσει,
να με κάνει να νιώσω
πραγματικά χαμένος
στην άγνωστη θάλασσα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
