| |
Γιάννης Ποταμιάνος
14-10-2009 @ 06:27 | Αυτός ωστόσο , υπέγραψε την ομολογία.
Μ’ ένα βότσαλο.
Η αέρινη τροχιά της υπογραφής
κατέληξε σ’ έναν παφλασμό
ενώ το φεγγάρι , ασημένιος Ιαβέρης , πνιγόταν
στο είδωλό του.
Πολύ όμορφο ποίημα σε περιγραφές
και σε νοήματα
::yes.:: ::yes.:: | | xxix86
14-10-2009 @ 10:39 | ::1255.:: | | monajia
14-10-2009 @ 12:36 | μπραβο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Xωρολάτρης
14-10-2009 @ 12:44 | Θαυμάσιο Δημήτρη..Θαυμάσιο..Σχεδόν αδυνατεί να χωρέσει το μυαλό του ανθρώπου-που σίγουρα είναι φορτωμένο από πολλά άχρηστα και φυσιολογικά-την σκηνή αυτή που περιγράφεις με το φεγγάρι ανακριτή,τον άνθρωπο να χαράζει την ομολογία του πάνω στην άμμο και το κύμα "αφρισμένο καταστροφέα εγγράφων"..
Ευτυχώς που υπαρχουν τα είδωλα και τα φώτα...ευτυχώς φίλε..
Μπράβο! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
