Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271233 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στ' αρώματα στα σώματα
 Καλημέρα... με δυο μοναξιές σήμερα.. μια δική μου και μια της Γώγου... που όπως διάβασα κάπου τώρα τελευταία έκαψε τον εαυτό της για να φωτίσει λίγο τα σκοτάδια μας....
 
ΣΤ' ΑΡΩΜΑΤΑ ΣΤΑ ΣΩΜΑΤΑ

Προχτές έλεγα στη Μαρία.... ανεξαρτήτως των καταστάσεων......... ο πόνος και η μοναξιά είναι ίδια... συμφώνησε...........

Στ' αρώματα στα σώματα ξανά η ψυχή της τρέχει
που γέμιζαν με χρώματα της νιότης το στρατί
κι όπως απ΄ το παράθυρο νύχτωσε πια και βρέχει
κοιτά την άδεια κάμαρα στο σπίτι μοναχή

Κι αφού θυμήθηκε ξανά τους έρωτες απόψε
που το μυαλό ζαλίζανε τα βράδια σαν κρασί
ήπιε της λήθης το νερό και πέρασε κι απόψε
στης μοναξιάς το καπηλειό
στο απέναντι νησί

Μάρτιος του 2006


ΜΟΝΑΞΙΑ

Η μοναξιά... δεν έχει το θλιμμένο χρώμα στα μάτια
της συννεφένιας γκόμενας... δεν περιφέρεται νωχελικά
κουνώντας τα γοφιά της στις αίθουσες συναυλιών και
στα παγωμένα μουσεία...
Δεν είναι κίτρινα κάδρα παλιών καλών καιρών... και ναφθαλίνη
στα μπαούλα της γιαγιάς... μενεξελιές κορδέλες... και ψάθινα πλατύγυρα...
Δεν ανοίγει τα πόδια της με πνιχτά γελάκια... βοϊδίσιο βλέμμα, κοφτούς αναστεναγμούς..
και ασορτί εσώρουχα...
Η μοναξιά... έχει το χρώμα των πακιστανών η μοναξιά... και μετριέται πιάτο πιάτο
μαζί με τα κομμάτια τους.. στον πάτο του φωταγωγού...
... Στέκεται υπομονετικά όρθια στην ουρά... Μπουρνάζι.. Αγιά Βαρβάρα... Κοκκινιά...
Τούμπα... Σταυρούπολη... Καλαμαριά....
...κάτω απ' όλους τους καιρούς... με ιδρωμένο κεφάλι....
[ Εκσπερματώνει - τη λέξη είχε κόψει η λογοκρισία στην ηχογράφηση στις 20 / 12 / 1980 ] ουρλιάζοντας...
.. κατεβάζει μ' αλυσίδες τα τζάμια... κάνει κατάληψη στα μέσα παραγωγής...
βάζει μπουρλότο στην ιδιοκτησία...
είναι επισκεπτήριο τις Κυριακές στις φυλακές... ίδιο βήμα στο προαύλιο... ποινικοί κι επαναστάτες... πουλιέται κι αγοράζεται.. λεφτό λεφτό.. ανάσα ανάσα στα σκλαβοπάζαρα της γης... εδώ κοντά ειν' η Κοτζιά.. ξυπνήστε πρωί.. ξυπνήστε να τη δείτε...
Είναι [ πουτάνα - τη λέξη είχε κόψει η λογοκρισία...] στα παλιόσπιτα..
το Γερμανικό νούμερο στους φαντάρους... και τ' ατέλειωτα χιλιόμετρα Εθνική οδός - Κέντρον στα γατζωμένα κρέατα από τη Βουλγαρία...
Κι όταν σφίγγει το αίμα της και δεν κρατάει άλλο...
που ξεπουλάν τη φάρα της....
... χορεύει στα τραπέζια ξυπόλητη ζεϊμπέκικο... κρατώντας στα μπλαβιασμένα
χέρια της ένα καλά ακονισμένο τσεκούρι...
Η μοναξιά... η μοναξιά μας λέω... για τη δική μας λέω...είναι τσεκούρι στα χέρια μας...
που πάνω απ' τα κεφάλια σας.......... γυρίζει........... γυρίζει........... γυρίζει...............
γυρίζει............ γυρίζει............... γυρίζει............. γυρίζει...........

Κ. Γώγου

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ:

1. Χθες ένας δημοσιογράφος στην Τατιάνα (παίδαρος! άσχετο!) μιλούσε για το σεισμό στο Αίγιο και πως μετά έφυγε για την Αθήνα για να σπουδάσει δημοσιογραφία και πως τελικά τα κατάφερε! Είπε λοιπόν κάποια στιγμή ότι: συχνά υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας όσο μεγαλώνεις... που είναι ικανοί να σε πείσουν ότι οι δυνατότητές σου είναι περιορισμένες... ότι τα φτερά σου μπορεί να φτάσουν μέχρι ένα σημείο... αν καθίσεις και δεις τα πράγματα λίγο διαφορετικά και σκεφτείς.... μπορεί να δεις ότι τα φτερά σου μπορεί να σε πάνε πολύ πολύ μακριά....

2.Σχόλια στο μυθιστόρημα της Σελίν Κιριόλ Φωνή χωρίς ήχο (γυναίκα μόνη ερωτεύεται...)
Είναι νέα, ζει στο Παρίσι.. τα πρωινά, μακριά από τ' ανθρώπινα βλέμματα, σκύβει πάνω στο γραφείο της... είναι μια δουλειά που τη "βολεύει" - ούτε πρωτοβουλίες χρείαζεται να παίρνει ούτε ζητάει τη γνώμη της κανείς. Κάθε απόγευμα επιστρέφει στο διαμέρισμά της μόνη, έχοντας στο μεταξύ "σκανάρει" ότι συμβαίνει γύρω της με σχεδόν ψυχαναγκαστική ακρίβεια. Δεν έχει τίποτα άλλο να περιμένει, παρά ένα τηλεφώνημα από τον άντρα που αγαπάει. Εκείνος μόλις έχει ξεκινήσει μια σχέση με μια πανέμορφη κι έξυπνη κοπέλα, αλλά την ίδια δεν την νοιάζει - είναι τόσο γαντζωμένη πάνω του που αντέχει και να τον μοιράζεται.
Η κεντρική ηρωίδα παραμένει ανώνυμη από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα. Είναι μια μονάδα, αποξενωμένη στην απέραντη μεγαλούπολη, χωρίς συγγενείς και στενούς φίλους, αφημένη στις παρορμήσεις της στιγμής.... κουβαλάει από τα παιδικά της χρόνια μια κρυφή πληγή, και η οποία, κυριεύμενη από την ερωτική εμμονή της, στο άκουσμα και μόνο της λέξης "αγάπη", νιώθει το στομάχι της να κομποδένεται.
Προτιμά να προχωρά μόνη, χωρίς κάποιον που θα την κάνει να νομίζει ότι μπορεί να την ανασηκώσει πάνω από την πραγματικότητα....
Η συγγραφέας δηλώνει: "εκείνο που επιθυμούσα να δείξω ήταν πως η ζωή πρέπει να συνεχίζεται ακόμα κι όταν παραμένει άπιαστο το αντικείμενο ενός τέτοιου έρωτα....

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ:
Ο Αλβέρτος Παναγιωτόπουλος (Albert για το κοινό του και για τους φίλους) και οι Albertime παρουσιάζουν το Σάββατο 17 / 10 / 2009 στο Glambar παλιά και καινούργια τους κομμάτια σε ροκ ρυθμούς και καταστάσεις..
info: ΔΕΚΕΛΕΩΝ 40 - ΓΚΑΖΙ [ΣΤΑΣΗ ΜΕΤΡΟ : ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ - ΕΞΟΔΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ]
Είσοδος 10 ευρώ με ποτό. Τηλ > 2103422554
Έναρξη 11:00 - 11:30 μ.μ.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 17
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

ΑΝ ΜΑΣ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ
 
sofiagera
16-10-2009 @ 04:52
Κι αφού θυμήθηκε ξανά τους έρωτες απόψε
που το μυαλό ζαλίζανε τα βράδια σαν κρασί
ήπιε της λήθης το νερό και πέρασε κι απόψε
στης μοναξιάς το καπηλειό
στο απέναντι νησί ::up.:: ::love.:: ::up.:: ΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΜΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΜΕΛΩΔΙΚΟΤΗΤΑ.....
sofiagera
16-10-2009 @ 04:59
Η μοναξιά... έχει το χρώμα των πακιστανών η μοναξιά... και μετριέται πιάτο πιάτο
μαζί με τα κομμάτια τους.. στον πάτο του φωταγωγού...
... Στέκεται υπομονετικά όρθια στην ουρά... Μπουρνάζι.. Αγιά Βαρβάρα... Κοκκινιά...
Τούμπα... Σταυρούπολη... Καλαμαριά.... ::rock.:: ::rock.:: ::rock.::

ΚΡΑΥΓΗ ΣΕ ΩΤΑ ΜΗ ΑΚΟΥΟΝΤΩΝ...........
hahis1
16-10-2009 @ 05:01
Αφωνος.Καλο απογευμα ειρηνη.
martin luther
16-10-2009 @ 05:20
Τα φτερά μας ή τα ψαλιδίζουμε μόνοι μας, ή καθόμαστε να μας κόψουν, ας πετάξουμε με ότι φτερά έχει ο καθένας, φτάνει να μην αφήσουμε να μας πιάσουν και να μας λοβοτομήσουν!!!!!!! ::hug.::
χρηστος καραμανος
16-10-2009 @ 05:42
Η συγγραφέας δηλώνει: "εκείνο που επιθυμούσα να δείξω ήταν πως η ζωή πρέπει να συνεχίζεται ακόμα κι όταν παραμένει άπιαστο το αντικείμενο ενός τέτοιου έρωτα....

::up.:: ::up.:: ::up.::
monajia
16-10-2009 @ 05:50
καταπληκτικο.........μπραβο σου.......
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΠΑΠΑ-ΡΙΜΑΣ
16-10-2009 @ 06:01
άλλα ντ' άλλα της Παρασκευής το γάλα
τι σχέση έχει το ένα με το άλλο
τρεις λαλούν και δυο χορεύουν
::15755.::
oneiropola
16-10-2009 @ 06:56
μοναξια πονος ::hug.:: ::kiss.:: ::hug.::
Ιχνηλάτης
16-10-2009 @ 07:41
Εκπάγλου καλονής!!!!!
ΚατεριναΘεωνα
16-10-2009 @ 07:48
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!!!!!!!! ::theos.::

ΜΕ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΕΣ ΣΟΥ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΔΙΑΦΩΝΩ
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΟ ΞΕΚΑΤΙΝΙΑΣΜΑ ΦΟΡΕΣΕ ΑΥΤΗ Η ΚΥΡΙΑ ::laugh.::
ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ...............
Α ΣΕ ΤΙ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΜΕΝΟΙ ::laugh.:: ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
ΤΗΣ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΗΣΑ ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΩ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΛΑΚΙΕΣ ΠΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΥΡΕΛΙΑΣΜΑ ΤΩΝ
ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
16-10-2009 @ 09:52
::yes.:: ::yes.::
ΠΑΠΑ-ΡΙΜΑΣ
16-10-2009 @ 10:00
Η σιωπή μου προς απάντηση σου
::5412.::
σε αγνοω
φραγκοσυριανος
16-10-2009 @ 10:01

Στ' αρώματα στα σώματα ξανά η ψυχή της τρέχει
που γέμιζαν με χρώματα της νιότης το στρατί
κι όπως απ΄ το παράθυρο νύχτωσε πια και βρέχει
κοιτά την άδεια κάμαρα στο σπίτι μοναχή

Πολύ καλό, να'σαι καλά... ::kiss.:: ::up.:: ::kiss.::
dimvel
16-10-2009 @ 10:14
Μου άρεσε η δημιουργία σου , μπράβο!
romance4love2you
16-10-2009 @ 10:37
μενεξελιές κορδέλες. =να υποθέσω μενεξεδιές;
βοϊδίο ?υποννοείς κάτι ή μου φαίνεται;
Δυνατά,σαρκαστικά,επίκαιρα και τόσο αληθινά,μπράβο...
Τελικά θα με πάρεις τηλέφωνο να πάμε παρέα;
::hug.:: ::kiss.:: ::love.::
elpidakwstopoulou
16-10-2009 @ 14:19
΄ΜΠΡΑΒΟ Ειρήνη !!!!!!!!!!!! ΜΠΡΑΒΟ !!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
sofia strezou
17-03-2010 @ 02:49
Σημειολογείς με παραθέσεις κειμένων που έχουν κοινό παρανομαστή την μοναξιά.
Καλημέρα!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο