| |
Μια νύχτα που οι λέξεις με προδώσανε
Μιαν άδικη της νιότης μου παγίδα
Μια νύχτα που τ' αστέρια μόνο νιώσανε
Να ψάχνω στη σπασμένη μου πυξίδα...
Πικρό το γαλανό που μου στερήσανε
Κι εκείνα τα καράβια τα σπασμένα
Τα "θέλω" της αγάπης μου..μισήσανε
Ξερά μείναν τα χείλη μου..σκισμένα...
Κι εσύ που δεν σε φτάνω..τί μου δίνεσαι;
Δεν βλέπεις της ζωής το καφενείο;
Καϊμάκι στον καφέ μου μόνο γίνεσαι
Τεμάχισαν τον ήλιο μου στα δύο...
Δεν θέλω να με βρει άλλο ξημέρωμα
Ας σβήσω μες στου ύπνου τη γαλήνη
Την ώρα που θα πίνουμε τον έρωτα
Καθείς μας..από τ' αλλουνού τα χείλη...
28-29/4/2005
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
