| |
[I]είναι δυό φορέματα...
ένα της θλίψης και ένα της οργής...
Η οργή όμως...είναι τόσο παρορμητική...που μπερδεύει κάποιες φορές το φόρεμα της με της θλίψης...
και η θλίψη μη θέλωντας να ψάξει και φοβισμένη καθώς είναι γυμνή φοράει της οργής...
Να γι αυτό...άμα κοιτάξουμε καλά.. πίσω απ την οργή...θα διακρίνουμε την θλίψη...
[/I]
[align=left]Πόσο πολύ πονάνε οι μνήμες...
είκονες της ζωής που πυρπολούν κάθε σημείο της ψυχής...
Δανεικά...αυτό σκέφτομαι και πονάω...
γιατί;
Βλέπω μια σκια να περιφέρεται δίπλα απ'ότι αγάπησα...
σε ότι δόθηκα...
Γιατί σε ακολουθεί;
Με θέλω πίσω...
Είμαι ξένη...μέσα στο ίδιο μου το σώμα...
Σε ζηλεύω...
Γιατί με έχεις...
Μόνο που το λαμπρό χαμόγελο σου επισκιάζει τα πάντα....
[I] Η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου[/I]
Το δάκρυ πλέον στέγνωσε...μα η οργή δε τέλειωσε
αφού ο καθένας παίρνει πίσω
όλα όσα έδωσε
Δεν ένιωσε κανείς σας στα αλήθεια το μυαλό μου
και σε όσους ανοίχτηκα,τώρα ζούνε το όνειρό μου...
Κλεμμένα αισθήματα......
.....και κλεμμένα πιστεύω
κι εγώ μόνη να μένω....
...το τίποτα να γυρεύω....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
