Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ζητιάνος Θνήσκων
 
Στη μέση στάθηκε του δρόμου
για λίγο κοίταξε τριγύρου
Σφιχτά κρατώντας μες στο χέρι
ένα πινέλο μοναξιάς.
Είχε το νάρκωμα του φλόμου
την ευωδιά του άγιου μύρου
Φρέσκο το χρώμα για μαχαίρι,
να γράφει μ’αίμα της καρδιάς.

Σκυφτός ξεσπλάχνιαζε αιθέρες
όρθιος πετάγοταν μετά
πεντ’εξί οργιές πάν’απ’τον κόσμο
μέσα του ήταν δυό ή τρείς...
Άγρια έσφαζε τις μέρες,
έκλαιγε μ’αναφιλητά...
Κι άφηνε ίχνη από δυόσμο
να τον εβρούνε, μήγαρις.

Κι άκουσε βήματα μια νύχτα
συθέμελα να τον ριγούν,
Το μωβ φεγγάρι που τον σειούσε
τον φώτισε ώστε να εδεί
«Αν έχεις όπλα» είπε «ρίχτα!
είναι ψυχές που δεν λυγούν»
Ο εαυτός του τον κοιτούσε
απ’όταν ήτανε παιδί.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 31
      Στα αγαπημένα: 12
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
Simos_Vassilis
16-10-2009 @ 14:06
Κι άκουσε βήματα μια νύχτα
συθέμελα να τον ριγούν,
Το μωβ φεγγάρι που τον σειούσε
τον φώτισε ώστε να εδεί
«Αν έχεις όπλα» είπε «ρίχτα!
είναι ψυχές που δεν λυγούν»
Ο εαυτός του τον κοιτούσε
απ’όταν ήτανε παιδί.
........................... ::up.:: ::theos.:: ::up.::
oneiropola
16-10-2009 @ 14:11
Κι άκουσε βήματα μια νύχτα
συθέμελα να τον ριγούν,
Το μωβ φεγγάρι που τον σειούσε
τον φώτισε ώστε να εδεί
«Αν έχεις όπλα» είπε «ρίχτα!
είναι ψυχές που δεν λυγούν»
Ο εαυτός του τον κοιτούσε
απ’όταν ήτανε παιδί. ::yes.:: ::yes.:: ::hug.::
ιωανναχανιωτακη
16-10-2009 @ 14:12
Κι άκουσε βήματα μια νύχτα
συθέμελα να τον ριγούν,
Το μωβ φεγγάρι που τον σειούσε
τον φώτισε ώστε να εδεί
«Αν έχεις όπλα» είπε «ρίχτα!
είναι ψυχές που δεν λυγούν»
Ο εαυτός του τον κοιτούσε
απ’όταν ήτανε παιδί.
.......συγκλονιστικό......μπράβο σου!!!!!!!
χωρικός
16-10-2009 @ 14:13
νομίζω πως διανύεις περίοδο μεγάλης έμπνευσης! ::yes.::
romance4love2you
16-10-2009 @ 14:15
Με συντάραξες συθέμελα ..........
Απαράμιλλο..........
Μπράβο .........
::hug.:: ::up.:: ::theos.::
Γιάννης Ποταμιάνος
16-10-2009 @ 14:16
Πολύ όμορφο
Μπράβο Αθανασία
Καλό σου βράδυ
::yes.:: ::yes.::
Ζήνωνας
16-10-2009 @ 14:23
Καλησπέρα Αθανασία μου.

Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον χωρικό!

Καλό Σαββατοκύριακο και ο Θεός μαζί σου!
ΚατεριναΘεωνα
16-10-2009 @ 14:24
ΑΘΑΝΑΣΙΑ
ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.!!!!!!!!!!!! ::theos.:: !!!!!!!!!!!!! ::theos.::
ΘΕΙΚΟ!!!!!!!!

ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ
heardline
16-10-2009 @ 14:30
Καλόοοοοοοοοο! ..............ΣΒΚ !!!!!!!!
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
16-10-2009 @ 14:36
Συγκλονιστικο!!!
VASILLAKI
16-10-2009 @ 18:41
TI NA PV? OI LEJEIS EINAI LIGES...NA SAI PANTA KALA...MAS SYNTARAXES GIA MIA AKOMH FORA...PRAGMATIKA YPEROXO..

.Κι άκουσε βήματα μια νύχτα
συθέμελα να τον ριγούν,
Το μωβ φεγγάρι που τον σειούσε
τον φώτισε ώστε να εδεί
«Αν έχεις όπλα» είπε «ρίχτα!
είναι ψυχές που δεν λυγούν»
Ο εαυτός του τον κοιτούσε
απ’όταν ήτανε παιδί.
monajia
16-10-2009 @ 22:10
τέλειο.......μπράβο.......... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
elpidakwstopoulou
16-10-2009 @ 23:44
Άγρια έσφαζε τις μέρες,
έκλαιγε μ’αναφιλητά...
Κι άφηνε ίχνη από δυόσμο
να τον εβρούνε, μήγαρις.

τι γραφεις πια !!!! αστείρευτη κι αγαπημένη !!!! ::theos.:: ::love.:: ::kiss.::
ιωανναχανιωτακη
17-10-2009 @ 00:00
το διαβαζω και το ξαναδιαβαζω...... τι εχεις γραψει??????!!!!!!!!!!!!!
sofiagera
17-10-2009 @ 00:03
Άγρια έσφαζε τις μέρες,
έκλαιγε μ’αναφιλητά...
Κι άφηνε ίχνη από δυόσμο
να τον εβρούνε, μήγαρις ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

ΥΠΕΡΟΧΟ ΟΛΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Κακτίνα
17-10-2009 @ 00:50
έτσι μου αρέσεις πιο πολύ, δυνατό Αθανασία
ekptwtos
17-10-2009 @ 01:12
απ’όταν ήτανε παιδί....
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΘΗΛΗΣ
17-10-2009 @ 03:17
«Αν έχεις όπλα» είπε «ρίχτα!
είναι ψυχές που δεν λυγούν»
Ο εαυτός του τον κοιτούσε
απ’όταν ήτανε παιδί.
Με μάγεψε , με συγκλόνισε , με συγκίνησε!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Την καλημέρα μου , καλό Σ/Κ.
efrosiba
17-10-2009 @ 04:16
Εντυπωσιακή γραφή με βάθος και ουσία... ::theos.::
artista_k
17-10-2009 @ 04:43
Συγκλονιστικός ο διάλογος τελευταία.... ::love.:: ::kiss.:: ::love.::
STARI1972
17-10-2009 @ 04:46
υπεροχο!!!!
στα αγαπημενα χωρις δευτερη σκεψη..

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
rock sugar
17-10-2009 @ 06:57
και σ'έχω δίπλα μου κιόλας
τι να πω!!!!!
elena351
17-10-2009 @ 07:23
::1255.:: ::love.:: ::1255.::
Ιχνηλάτης
17-10-2009 @ 09:10
Η λέξη "μήγαρις" είναι το κλειδί.
Και ενώ έχει επιλέξει την μοναξιά του, του είναι αφάνταστα βαριά και ανυπόφορη!
η μόνη του ελπίδα, να δείξει την παρουσία του, αφήνοντας ίχνη απο δυόσμο, -όπως απέδωσες τόσο τέλεια ποιητικά-.
Αλλά τον βρίσκει μόνο ο νεανικός εαυτός του!!!
Σκέψεις που ποιητικά αφήνουν αναυδους τους αναγνώστες!
poetryf
17-10-2009 @ 13:17
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ!
Καλό βράδυ και καλό ξημέρωμα να έχουμε!
swordfish
17-10-2009 @ 13:31
Ο εαυτός του τον κοιτούσε
απ’όταν ήτανε παιδί.'' !!!! Κάλή σου νύχτα Αθανασία μου!! ::up.:: ::kiss.::
Χρήστος Γιουσμαδόπουλος
19-10-2009 @ 10:01
Κέντησες, μάτια μου...
Την καλησπέρα μου!
::theos.:: ::yes.::
::hug.::
mpoykhs
07-01-2011 @ 07:40
Εξαιρετικο !!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
ΛΑΧΕΣΙΣ
07-01-2011 @ 08:21
συναρπαστικός τίτλος...πολύ ωραία αφήγηση...
χρήστος
07-01-2011 @ 13:59
πολύ πολύ όμορφο!!
στίχος
07-01-2011 @ 14:10
............ ::theos.:: ............... ::theos.:: .............. ::theos.:: ...............!!!

μπράβο μπράβο Αθανασία μου..........!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο