| |
Κάποτε μου έδειξες στο βάθος ένα φως
Μου πες είναι η αγάπη και κρατάει το κερί μας
Ακολούθα την και πάρε λίγη από την αχτίδα της
Μας ανήκει έστω και μια στάλα τέτοιας ευτυχίας
Ξέρεις, μου ψιθύρισες, άλλοι πορεύονται με τους δικούς μας πόθους
Το αίμα μας βράζει από έρωτα γλυκιά μου
Η αναπνοή μας σταματά ν΄ ακούσει τους χτύπους της καρδιάς
Με ρυθμό δρομέα τρέχουνε προς το μέλλον
Και εμείς κολλημένοι στο παρόν μας
Τα χείλη σου δε βλέπω να κινούνται
Τα μάτια σου είναι κλειστά στο σκοτάδι
Όμως σε ακούω, με το τόνο σου, να με ζητάς
Και ο κόσμος όλος τρίζει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
