| |
| | Καλό Ταξίδι |  | | | Επέλεξε να μας αφήσει νωρίς | | |
Μοιραία μου μάνα, μ΄ άγγιξες, μ΄ άφησες να πεθάνω
Μοιραία μου μάνα με τάισες και το καπνό σου ακόμα τον μυρίζω
Μάνα με θήλασες με αίμα απ΄ τη ψυχή σου
Και τ΄ άφησες να μεγαλώσει και άντρα να με κάνει
Δοκίμασες να δαμάσεις το σώμα μου που με κόπο το αγκάλιαζες
Τα μάτια μου να τυφλώσεις μέσα από άπλετο φως
Και τελικά είδα τον κόσμο μέσα από τα δικά σου
Βίαια πέταξα έξω από το κορμί μου, ήμουν τυχοδιώκτης
Έγινα φονιάς των αναμνήσεων μου
Και συνεχίζω βίαιος τη πορεία μου, βίαιος στις τρικυμίες
Μα τόσο απαλός, μπορούσες να με νιώσεις
Και τώρα με άδεια λόγια περιγράφω την εικόνα σου
Χωρίς κουβέρτα ζεσταίνω όλο μου τον κόσμο
Μα εσένα δε περιγράφω, ίσως τις ανάγκες μου
Σκληρή μάνα μέσα στους χειμώνες και στα πανιά
Εκείνα που γέμιζαν από τους ανέμους που ήθελαν να με πάρουν από εκεί
Μα ακόμα δε ξέρω που είναι αυτή η γη
Αγαπημένη μου μάνα, τι άλλο μπορώ να σου πω
Πώς να γεμίσω τις σκέψεις μου για σένα
Πώς να γελάσω με το κενό που με κατακλύζει
Ανοίγω το στόμα και λέξη δε μπορεί να ανασάνει
Είμαι μόνος και χρησιμοποιώ την ίδια λέξη, μάνα
Οικογένεια, παιδιά, όλα ξένα, ακόμα δε γελώ
Φίλοι, δε μπορώ να δω, φίλοι, δεν ακούω
Αργά πλέον βουλιάζω πάνω στο καράβι μου
Και αρνούμαι να το εγκαταλείψω, θέλω να φτάσω χαμηλά
Μάνα σ΄ αγαπώ, γιε μου θα σε γνωρίσω
Κι ύστερα κρύβομαι στη θλίψη μου
Δε γνώρισα τίποτα, πατέρα δεν έχω να σκεφτώ
Τώρα πια γιο δε θα γνωρίσω, σκληρός είμαι
Ρεαλιστής, μετά από όσο συνέβησαν
Πατέρα κοίτα με στα μάτια και δες αν με τύφλωσες
Πατέρα δε μπορώ να σε δω, είμαι μόνος
Με αφήσατε μόνο, το είδωλο μου ξεχωρίζει
Έχω πολλά, ένα για όλους σας
Μάνα σου αρέσω
Πατέρα με χαίρεσαι
Φίλοι μου μιλάτε κούφια λόγια
Τα ακούω όλα και σε όλα σιωπώ
Όλα μου τα είδωλα σπάνε σε κομμάτια, κανένα δεν άντεξα
Και τώρα ταξιδεύω, βουλιάζω μόνος
Τώρα όλα τελείωσαν, πέρασα τόσα και τώρα ξεκουράζομαι
Αύριο ίσως μετανιώσω και θέλω να γυρίσω
Μάνα να με χαρείς, αλλά δε γίνεται, όλα τελείωσαν
Τώρα είμαι μόνος και μόνος ταξιδεύω
Το τέλος με πέρασε, πάει για άλλους
Και το έχω μετανιώσει, έχω χάσει τη συνέχεια
Δεν έχω άλλη νύχτα, δεν υπάρχει άλλο πρωινό για μένα
Ο ήλιος μου τελείωσε, η σελήνη με αποχαιρέτησε τελευταία
Τελευταία στερνή φίλη, μόνος μου πέθανα
Μόνος μου μαζί της, κόκκινο φεγγάρι πλημμυρισμένο
Τελευταία ανάσα, πλέον δε κοιτώ, τυφλώθηκα
Πλέον δεν ανασαίνω, δεν ακούω
Δε θα σας ξαναδώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ξεχνιέμαι μες στο λήθαργο μου... | | | |
|
χρηστος καραμανος
18-10-2009 @ 11:05 | Μοιραία μου μάνα, μ΄ άγγιξες, μ΄ άφησες να πεθάνω
Μοιραία μου μάνα με τάισες και το καπνό σου ακόμα τον μυρίζω
Μάνα με θήλασες με αίμα απ΄ τη ψυχή σου
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ ΛΥΡΙΣΜΟΣ,ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ ΚΑΛΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ!!!ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΡΑΝΘΙΤΗ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | oneiropola
18-10-2009 @ 11:14 | Συγκλονιστικό ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | sofianaxos
18-10-2009 @ 11:20 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | monajia
18-10-2009 @ 11:47 | τη να πώ? συγκλονιστικό.............τέλειο.......
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | romance4love2you
18-10-2009 @ 11:47 | ""Εγώ δεν επιβραβεύω τέτοιες σκέψεις είναι λάθοςκι ας τό'χω αποτολμήσει στο παρελθόν,όταν θα μετανιώσεις θα είναι αργά τι γυρεύεις εκεί,τα ίδια και χειρότερα είναι δεν βρίσκεις γιατρειά ... ::hug.::
Ο στίχος δυνατός,σκίζει σάρκα και πνεύμα,μα η ουσία του μεθά τον Χάρο και σε καλεί,μην τον ακούς,πέτα το μαχαίρι ή καλύτερα θάψτο,να μην σου θυμίζει τι πήγες να κάνεις... ::hug.::
Σβήσε την μνήμη και προχώρα,σου αξίζει,πίστεψέ το... ::hug.:: ""
Αυτό το έγραψα στο πριν το δικό σου..."Μανα"
Σπάσε τους καθρέφτες κι αφήσου να αιωρηθείς στο κενό τους,ακολούθησε τα χνάρια παιδικών ονείρων και σχολικών φίλων κι εκεί,στο τέλος του τούνελ θα την δεις,πίστεψέ με,θα είναι η δική σου μορφή,αυτή που υπήρχε πάντα στην ψυχή σου μα δεν σε αφήνανε να την βγάλεις προς τα έξω κι όμως μπορείς,φτάνει εσύ να έχεις το θάρρος,μπορείς; ΣΕ ΡΩΤΑΩ,ΜΠΟΡΕΙΣ να την φορέσεις; ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
