| |
Χαράματα, η ώρα περασμένη
το άδειο μπουκάλι μαυροδάφνης μου θυμίζει
το δωμάτιο φωτεινό μονάχα απ'τις σκέψεις μου
η υγρασία μου τρυπά τα κόκκαλα,
σ'ακολουθώ στην πλάνη των συναισθημάτων σου.
Αθόρυβα, δίχως αισθήσεις
παραισθήσεις και γέλια διαπερνούν τους τοίχους του σώματος μου.
Οι χτύποι της καρδιάς μου γίνονται ολοένα και πιο ανυπόμονοι να εκφραστούν.
Ανυπόφορη η σιωπή σου,
μου τρελαίνει το νευρικό σύστημα, με ταράζει.
Πέρασε καιρός, δε ξέχασα.
Ο μειλίχιος θάνατος σου μου γλυκαίνει τη μελαγχολία,
σ'αποχαιρέτησα μέσα στο μικρό σου μέλαθρον.
Οι παραισθήσεις αρχίζουν και στριμόχνωνται με τις αισθήσεις μου,
στήνουν χορό με τις φλόγες που ξεπροβάλουν απειλιτικές απ΄το μαρμάρινο τζάκι,
ερχονται κατά πάνω μου γεμάτο πάθος να με τυλίξουν,
αρχίζω να γίνομαι ένα μ'αυτές.
Με κατασπάραξαν με τα καυτά τους σχήματα,
με παίρνουν και με φτύνουν απ'τη μια άκρη του δωματίου στην άλλη.
Καίγομαι αλλά μ'αρέσει.
Αυτό χρειαζόμουν για να μην αισθάνομαι τίποτα πια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
