| |
| | Μία ανάμνηση θαμμένη |  | | |
Αγαπητέ μου,
Πήρα την απόφαση να σου περιηγηθώ μία ιστορία, που στην αλήθεια δεν είναι ιστορία, αλλά κάτι που μου ψιθύρισε το γλυκό καλοκαιρινό αεράκι, μου είπε πως είναι μία φρέσκια ανάμνηση, όχι τόσο ευχάριστη για αυτό, αλλά και πάλι κάτι που πρέπει να ακουστεί από τα αυτιά σου.
Η ιστορία μας λοιπόν αρχίζει κάποια πρόσφατη μέρα που ως συνήθως ο ήλιος χάρισε το φως του στους ανθρώπους, χαμόγελα στόλισαν αθώα πρόσωπα, και ζωντάνεψε ο ανήξερος κόσμος. Όλοι άρχισαν τις καθημερινές τους ρουτίνες έτσι ώστε να προετοιμαστούν για το υπόλοιπο της μέρας ακούγοντας την μουσική του ραδιοφώνου που υπερτόνιζε το κλίμα αισιοδοξίας που ταξίδευε με τον αέρα της μικρής πόλης, χορεύοντας στον ρυθμό της ζωής.
Σε κάποιο τόπο μακρινό από αυτόν που σου μόλις περιέγραψα, όπου ο ήλιος δεν βγαίνει ποτέ από την κρυψώνα του, ο ουρανός είναι πάντα σε κάποια απόχρωση του μαύρου και ο αέρας βρωμάει με το άρωμα της μονοτονίας, όλοι κλαίνε διότι τη μέρα εκείνη βρέθηκε το πτώμα μίας άγνωστης νεαρής κοπέλας που κατά κάποιο απίστευτο τρόπο δεν είχε καρδιά! «Μα προφανώς θα την είχε δολοφονήσει κάποιος!» θα μου πεις και εγώ γλυκέ μου θα σου απαντήσω: «όχι δα, αφού το σώμα της ήταν άγγιχτο, ούτε μελανιά, ούτε γρατζουνιά δεν είχε πάνω της!» θα παραξενευτείς με την απάντηση αυτή και θα μου πεις ότι είναι αδύνατο!
-“Και όμως είναι αλήθεια! Περίμενε να σου συνεχίσω» θα πω και εσύ θα κατσουφιάσεις ελάχιστα θέλοντας να με βομβαρδίσεις με τις άπειρες ερωτήσεις σου.
Η αστυνομία λοιπόν έψαξε και έψαξε μα δεν βρήκε καμία λογική εξήγηση για τον θάνατο την κοπέλας.
Μερικές εβδομάδες αργότερα, κάπου κοντά σε κάποιο νησί του Αιγαίου, μερικοί ψαράδες εντόπισαν κάτι να γυαλίζει στο βυθό της θάλασσας. Μπόρεσαν να το βγάλουν από το νερό και όταν είδαν τι ήταν πήραν κατευθείαν τηλέφωνο την αστυνομία.
«Τι ήταν? Τι ήταν?» ρωτάς με την ανυπομονησία ενός πεντάχρονου παιδιού, με τα πανέμορφα μελί σου μάτια να γυαλίζουν λες και είναι φτιαγμένα από χρυσόσκονη!
Ήταν ένα ξύλινο κουτί που ήταν διακοσμημένο με χαραγμένα κατακόκκινα τριαντάφυλλα τα οποία όμως δεν ήταν βαμμένα με κόκκινη μπογιά, αλλά με αίμα!
-«Με αίμα?»
-«Μάλιστα γλυκέ μου»
Όταν οι αστυνομικοί άνοιξαν το κουτί είδαν ότι μέσα ήταν μία καρδιά!
-«Η καρδιά της κοπέλας!?»
«Ναι, και ξέρεις τι?»
«Τι?»
Η καρδιά αυτή είχε χαραγμένη πάνω της το όνομά σου και από αυτό ξεχείλιζε το αίμα που διακοσμούσε το κουτί. Το πιο απίστευτο πράγμα είναι ότι η καρδιά ακόμα χτυπούσε λες και ήταν ακόμα μέσα στο σώμα της κοπέλας!!
Ο άνεμος μου είπε ότι η καρδιά της κοπέλας άνηκε σε εσένα και αφού δεν μπορούσες να την δεχθείς, μη θέλοντας να ξανά αγαπήσει, κλείδωσε την καρδιά της στο κουτί αυτό και το πέταξε μέσα στη θάλασσα, στο αιώνιο κελί της.
«Κοίτα κάτω από το κρεβάτι σου» σου λέω.
Εσύ σκύβεις και βγάζεις έξω ένα κουτί διακοσμημένο με τριαντάφυλλα στο χρώμα του αίματος.
«Ποια είσαι?» με ρωτάς
«Μία ανάμνηση θαμμένη ενός καλοκαιριού που με τον χρόνο ξέχασες. Η καρδιά μου είναι δικιά σου γλυκέ μου» .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | As my world comes crashing down, I am dancing, freaking out Deaf, dumb, and blind. | | | |
|
monajia
20-10-2009 @ 04:24 | πολύ όμορφο σαν παραμύθι................... ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | χρηστος καραμανος
20-10-2009 @ 08:58 | «Μία ανάμνηση θαμμένη ενός καλοκαιριού που με τον χρόνο ξέχασες. Η καρδιά μου είναι δικιά σου γλυκέ μου» .
ΦΟΒΕΡΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ,ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ ΑΡΙΣΤΑ ΣΤΙΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΕΣ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ,ΜΠΡΑΒΟ!!! ::up.:: ::theos.:: ::yes.:: | | Νεράιδα Ερατώ
20-10-2009 @ 09:55 | ::blush.:: Σ'εθχαριστώ πολύ Χρήστο μου ::blush.:: | | smaragdenia
22-10-2009 @ 03:05 | ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
