| |
Μονόλογος εν μέσω
θυελλωδών ανέμων.
Κηπουρός για την
τουλίπα του. (Το «του» περιττό.)
Στάσου μόνη σου.
Αγέρωχη.
Να σε καμαρώσω.
Οι άνθρωποι και τα πράγματα
θα υπάρχουν, θα συμβαίνουν.
Γύρω σου.
Όχι κοντά σου.
Στάσου αγέρωχη.
Θα καμαρώσω την πτώση σου.
Και μετά θα έρθω.
Η πτώση σου ενοχλεί τα μάτια μου.
Βλέπω μόνο εικόνες δικές μου.
Μα αν πέσεις, θα σε συντρέξω.
Κάντο λίγο παραπέρα.
Πέσε αλλού.
Εδώ δε χωράς.
Θα έρθω.
Υπόσχομαι υποταγή στην πτώση σου.
Μόνη σου όμως.
Μόνη σου να πέσεις.
Δεν μπορώ να βοηθήσω.
Ξέρω πως.
Φοβάμαι κι εγώ τον άνεμο.
Μην πέσεις.
Απέδειξε πως είσαι δυνατή.
Αλλά αν πέσεις,
υπολόγιζε σ΄ εμένα.
Θα σε βοηθήσω.
Μετά.
Όχι τώρα.
Ξέρω πρέπει.
Αλλά δεν μπορώ.
Λέω «δε θέλω».
Έτσι πρέπει και για τους δυο.
Θα σου πω ένα μυστικό.
Οι άνθρωποι δε βοηθούν, συμπαραστέκονται.
Δε βοηθούν από απαξίωση.
Εγώ είμαι άνθρωπος όχι φυτό.
Πέσε λοιπόν.
Να σε δω, να σε καμαρώσω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
