Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271238 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ταράτσα
 Για τους φανταστικούς φίλους των παιδιών που μεγάλωσαν...
 
[align=center]Μεγάλη η σκάλα
Στο τέλος μια πόρτα που βγάζει
στη ταράτσα

-θα ‘ναι όπως παλιά, θα δεις-

Πάρε την πλαστική σου μπάλα μαζί
να παίξουμε
Δεν θα μας την πάρει ο αέρας
θα προσέχουμε

Γύρω μου ξαπλωμένα οχτάρια
Χιλιάδες ξαπλωμένα οχτάρια
κίτρινα, κόκκινα, μαύρα

-Ωραία θα ‘ναι, θα δεις-

Αυτή η σκάλα συλλαβίζει τη φωνή σου
σκαλί το σκαλί

Αυτή η πόρτα που βγάζει στη ταράτσα
έχει ακόμα τ’ αρχικά σου
πασαλειμμένα με σκόνη

Αυτά τα ξαπλωμένα οχτάρια
ξέρουν τ’ όνομά σου
Τους το ‘πα τότε
που σε περίμενα

Πού είσαι φίλε;
Μεγαλώσαμε κι ακόμα
αργείς…[/align]


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
sofiagera
21-10-2009 @ 19:23
Πού είσαι φίλε;
Μεγαλώσαμε κι ακόμα
αργείς… ::rock.:: ::up.:: ::rock.::
romance4love2you
22-10-2009 @ 04:39
Πανέμορφο,με μέθυσες κρασί νοσταλγίας,μπράβο... ::hug.:: ::up.:: ::theos.::
monajia
22-10-2009 @ 07:29
::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
ωραίο πάρα πολύ.........

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο