stixoi.info: Οι δρόμοι μου που φεύγουν

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271235 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Οι δρόμοι μου που φεύγουν

Μ’ αρέσει πάντα η βροχή, μα τις βροντές φοβάμαι και σήμερα βροντούν κραυγές κι’ οι φόβοι μου ξυπνάνε…

[B]Οι δρόμοι μου που φεύγουν[/B]

Μύριζα στον αέρα μου, μια πίκρα από δάφνη
και μια ανάποδη θωριά με είχε κατοικήσει.
Οι μέρες μου που έχτιζα και μου γινήκαν χρόνια,
σαν σκόρπιες πέτρες φάνηκαν, εμπρός μου μοιρασμένες.
Οι δρόμοι που ερχόμουνα, από μπροστά μου εφεύγαν
κι αυτοί που τους επέστρεφα στο κάθε δειλινό μου,
συρρικνωθήκαν μέσα μου σαν ρούχα που μαζέψαν
και μονοπάτια γίνηκαν, δύσβατα για το νου μου.
Θεέ μου τούτη η μέρα μου, ποιον πηγεμό να έχει,
που οι δρόμοι της χαθήκανε κι οι στράτες της αλλάξαν;
Θεέ μου, αλήθεια σήμερα, πώς η ψυχή ν’ αντέξει
που όλα ίδια φαίνονται και όλα είν’ αλλιώς;
Να ‘χει ανατείλει άραγε, ανάποδα ο ήλιος
ή ναν’ η γης μου που άλλαξε θέση δια παντός;


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 12 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

«Ένα σύγνεφο ξηλώνει τα ουράνια»

Δήμητρα 23-10-2009 @ 01:02	Δρόμοι που φεύγουν ανεπιστρεπτί... Και εμείς αλλάζουμε, μεγαλώνουμε, αναπολούμε και ελπίζουμε.... Υπέροχο φιλενάδα. Ελπίζω να μην πέσει ο server! ::wink.:: ::naugh.:: ::whist.:: χαχα
Simos_Vassilis 23-10-2009 @ 01:04	.....................Καταπληκτικό....................
poetryf 23-10-2009 @ 01:24	Είσαι η πρώτη μου ανάγνωση σήμερα... και πολύ το χαίρομαι που διάλεξα εσένα! Καλημέρα φιλενάς ! ::love.:: Μου αρέσει να περιδιαβαίνω τα ποιητικά σου περάσματα!
MARGARITA 23-10-2009 @ 02:27	Οι μέρες πάντα αρχίζουν την αυγή και τελειώνουν στο σκοτάδι και εσύ δεν βάλθηκες να αποδείξεις το ανάποδο... θαυμάσιο κορίτσι μου ::love.::
monajia 23-10-2009 @ 02:28	::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ....τέλιο.......
kapnosa-v-ainigma 23-10-2009 @ 03:01	::angel.::
TAS 23-10-2009 @ 03:38	συρρικνωμένοι δρόμοι : συμπυκνωμένη αίσθηση ποίησης . .
Γιάννης Ποταμιάνος 23-10-2009 @ 04:25	Μπράβο Ελένη Καλό απόγευμα ::yes.:: ::yes.::
Χρήστος Γιουσμαδόπουλος 23-10-2009 @ 05:41	Πανέμορφο! Μπορεί να θαυμάσει κανείς την ελεύθερη γραφή σου και την αίσθηση του ρυθμού! Όλο πολύ πολύ όμορφο, μα αυτό το τελευταίο δίστιχο... δεν ξέρω... με άγγιξε πολύ! "Να ‘χει ανατείλει άραγε, ανάποδα ο ήλιος ή ναν’ η γη μου που άλλαξε θέση δια παντός"; ::up.:: ::theos.:: ::yes.::
Κακτίνα 23-10-2009 @ 10:40	http://www.youtube.com/watch?v=IuwxaIAAJy4
elpidakwstopoulou 23-10-2009 @ 12:42	μια πίκρα κουβαλάει από μακριά το ταξίδι τούτο....μεέρες που φεύγουν δρόμοι π ανοίγονται.....δύσβατα μονοπάτια.....όμως τα μαγικά σου περάσματα μοναδικά....................................
Xωρολάτρης 23-10-2009 @ 14:45	Tϊποτα δεν άλλαξε Ελένη μου..μα και τίποτα ίδιο δεν έμεινε..Σαν ένα αστείο αποτέλεσμα της κάθε μας κίνησης, το κάθε συμπέρασμα σκορπίζεται στην πράξη του καθ΄ένα στο φως.. Ξέρω πως είσαι υπέροχη που κοιτάς τα συμβάντα σου..Ξέρω πως με μοναδικό τρόπο ανέγγιχτο θωρείς κείνο που σου συμβάινει..και με επίσης μοναδικό τρόπο -δικό σου μονάχα- μας το φέρνεις εδώ μπροστά μας για να το κάνουμε τρόπο να κοιταζόμαστε και εμεις στα βαθιά μας εμπρός!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο