| |
Τα χέρια που παλεύουν με το θάνατο στο χάσμα του καιρού
Άσαρκα μπράτσα νευρικά με φάρμακα θρεμμένα και τριμμένα
Βυθίζονται στο χώρο πίσω στις εσχατιές του ορατού
Πίσω απο τον ύπνο και τα όνειρα σ’ενυδρεία της μνήμης ανοιγμένα
Σκάβουν τη γή για δραπέτες και νεκρούς
Όσους ανέστησαν πλαστές ταυτότητες και μαγγανείες
Ακόμη και για φάσματα,πιστα σκυλιά,πιστά θηρία σ’υπόγειους ουρανούς
Για χνάρια μύθων και σκιών ξανανιωμένων απ’τις ηλεκτροθεραπείες
Με σβησμένα βλέμματα απολαμβάνουν τη Βαβυλώνα τους
Τη νερώνεια μέθη τους ξαναζούνε σιωπηλά
Οπως την είχαν οραματισθεί πριν τους χτυπήσει το μάτι του κυκλώνα τους
Και μαυρίσουν το είδωλό τους το λάβδανο κι η λησμονιά
Έτσι και την απόβλητη τους ψάχνουν να ξαναβρούν ψυχή
Στ’αμείλιχτο στερέωμα του κενού,στην αόρατη του άκρη
Οταν το σώμα τους ριγεί,στα χείλη του θανάτου άπνοη πνοή
Σ’αιφνίδιο ίλιγγο σιγής ή σ’ενα θρυμμένο δάκρυ..............
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
