| |
Όμβριες σκέψεις πλαταγίζουν σε ουρανούς και υπονόμους
Φορείς της άγνοιας κρύβονται πίσω από τα μακριά μαλλιά τέχνης
Κάποιοι τα χτενίζουν
Άλλοι τα φορούν
Χάσκει το κενό απ’ το ΕΓΩ στο ΕΣΥ
Έντεχνα χτίζουμε προσκολλήσεις σε ιστούς ηλεκτρικούς.
Σώματα ετερόφωτα με τον πυρήνα σβησμένο.
Όνειρο στο όνειρο… ξεσπυρίζουμαι το είναι μας
Να βρούμε το σπόρο, να ανάψουμε την αλήθεια μας
Περπατούμε και από πίσω ο φόβος σταλάζει
στον ίσκιο μας κρυμμένος,
Τον απλώνουμε σε άδεια χαρτιά
Να του δώσουμε υπόσταση
Το σώμα της ποίησης ιδρώνει μελάνι και αίμα
Αχόρταγα το ρουφάμε σαν βρικόλακες
Μα δεν δυσανασχετεί δεν αγκομαχά
Κάποτε θα της το δώσουμε πίσω
Λέω πως γράφω γιατί μ’ αρέσει
Μα λέω ψέματα
Γράφω για να σωθώ..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
