| |
Ήταν τρεις τα ξημερώματα
28 Οκτωβρίου 1940
Όταν ο Πρεσβευτής της Ιταλίας
Στην Αθήνα
Εμανουέλε Γκράτσι
Επέδωσε στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας
Ιωάννη Μεταξά
Το ιταμό τελεσίγραφο
Εισπράττοντας το θρυλικό «Όχι»
Που αντήχησε στα πέρατα της οικουμένης
Τρεις ώρες μετά οι σειρήνες
Της αντιαεροπορικής άμυνας
Ούρλιαζαν δαιμονισμένα
Πάνω απ’ την ανυπόταχτη πολιτεία
Η μέρα που άνοιγε τα μάτια της
Έμελλε να σμιλέψει τ’ όνομά της
Στο πολύτομο δοξασμένο βιβλίο
Της ελληνικής ιστορίας.
Στο άκουσμα της προκλητικής προσταγής
Των μελανοχιτώνων της Ρώμης
Και του αρχηγού τους
Μπενίτο Μουσολίνι
Για ελεύθερη διέλευση και στάθμευση
Των στρατευμάτων τους
Στο ελληνικό έδαφος
Ένας λαός ψυχωμένος
Βγαλμένος απ’ τα σωθικά της φωτιάς
Ξεχύθηκε σαν την κορωμένη λάβα
Στους αγουροξυπνημένους δρόμους
Διαδηλώνοντας κατά της φασιστικής Ιταλίας
Κι ανεμίζοντας ως τα επουράνια
Τις ένδοξες γαλανόλευκες σημαίες
Στους σταθμούς των τρένων
Ο άμαχος πληθυσμός αποχαιρετούσε
Μέσα σε κλίμα φρενήρη ενθουσιασμού
Και διάχυτης περηφάνιας
Τους βλαστούς του έθνους
Που έφευγαν για να προασπίσουν
Τα επαπειλούμενα σύνορα
Σ’ έναν αγώνα άνισο
Μα ιερό και δίκαιο
Στα σπίτια
Τα ραδιόφωνα έπαιζαν
Πατριωτικά εμβατήρια
Και μετέδιδαν συνεχώς
Το διάγγελμα του Πρωθυπουργού
«Η στιγμή επέστη που θ’ αγωνισθώμεν
Δια την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος
Την ακεραιότητα και την τιμήν της…»
Καθώς και το πρώτο ιστορικό
Πολεμικό ανακοινωθέν
Του Γενικού Στρατηγείου
«Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις
Προσβάλλουν από της 5.30 σήμερα
Τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως
Της ελληνοαλβανικής μεθορίου
Αι ημέτεραι δυνάμεις
Αμύνονται του πατρίου εδάφους»
Στις εκκλησίες
Σημειώνονταν κωδωνοκρουσίες
Τελούνταν δοξολογίες
Κι εκφωνούνταν πύρινοι λόγοι
Στις πλατείες
Οι ανδριάντες των ηρώων
Έλαμπαν από θαυμασμό
Για τους απόγονούς τους.
Στο μέτωπο του πολέμου
Πρώτα κερδήθηκε η μάχη της Πίνδου
Με την καθοριστική συμβολή
Των γενναιόψυχων γυναικών τής γύρω περιοχής
Που μ’ απαράμιλλο ηρωισμό
Καθώς οι σφαίρες σφύριζαν δίπλα τους
Κι οι βόμβες έπεφταν βροχή
Ανέβαιναν η μία πίσω από την άλλη
Σαν αναρριχώμενη φάλαγγα
Στις απόκρημνες και λευκασμένες βουνοπλαγιές
Κουβαλώντας στις ατσάλινες πλάτες τους
Κασόνια πυρομαχικά και τρόφιμα
Για τους αδάμαστους Έλληνες στρατιώτες
Κι αμέσως μετά
Στα χιονισμένα βουνά και τις χαράδρες
Της Αλβανίας
Ο προελαύνων ελληνικός στρατός
Που υστερούσε σε αριθμό
Όπλα και πολεμοφόδια
Μα υπερτερούσε σε ψυχή
Όραμα και ιδανικά
Κατήγαγε τη μια νίκη
Μετά την άλλη
Καταλαμβάνοντας πόλεις και χωριά
Της Βόρειας Ηπείρου
Κορυτσά, Πόγραδετς, Πρεμετή, Άγιοι Σαράντα
Δέλβινο, Αργυρόκαστρο, Χειμάρα, Κλεισούρα
Οι καμπάνες κτυπούσαν χαρμόσυνα
Η πατρίδα γιόρταζε.
Εκεί στα πεδία των μαχών
Εκεί που αχολογούσε η σάλπιγγα
Εκεί που βροντούσε το κανόνι
Εκεί που σκιζότανε ο άνεμος
Εκεί που μελάνιαζε ο ουρανός
Εκεί που πρωτοστατούσε η ανδρεία
Εκεί που φτερούγιζε η δόξα
Εκεί που ανάβλυζε το αίμα
Εκεί που αστροβολούσε ο θάνατος
Εκεί που γεννιότανε η νίκη
Ο ηρωικός Έλληνας στρατιώτης
Περπάταγε και σειόταν η γης
Κραύγαζε «αέρα» κι έσπερνε τον τρόμο
Κάρφωνε τη λόγχη στα στήθια του εχθρού
Που έγερνε νεκρός και πελιδνός
Στο κηλιδωμένο απ’ το κόκκινο αίμα χιόνι
Πολέμαγε ατρόμητα
Μες στις φλόγες, τους καπνούς και τα πυρά
Για να σηκώσει σ’ έναν καθάριο ουρανό
Το λαβωμένο ήλιο
Που είχε βουλιάξει μες στη χιονόλασπη
Πολέμαγε ακάματα
Μες στο δριμύ ψύχος
Που κρουστάλλιαζε το πρόσωπο
Και περόνιαζε το κορμί, τα χέρια και τα πόδια
Πολέμαγε γενναία
Με τη λαχτάρα της θυσίας στην καρδιά
Για μια πατρίδα ακέραια κι ελεύθερη.
Έτσι γράφτηκε
Στα χιονοσκεπή ελληνικά κι αλβανικά βουνά
Με ψυχή, απαντοχή και αίμα
Το μεγαλειώδες έπος των Ελλήνων
Που ανέβαλε τα σχέδια
Των δυνάμεων του Άξονα
Κι έκανε τον πατέρα της νίκης
Του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου
Γουίνστον Τσόρτσιλ
Να αναφωνήσει έκθαμβος
«Από εδώ και πέρα δεν θα λέμε ότι
Οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες
Αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
