| |
| | Να θυμασαι τη λεξη |  | | |
Να εκει, ειναι εκεινος που περναει το δρομο,
με τα μαυρα γυαλια
εχουν περασει χρονια απο τοτε,
ημουν αρκετα μικρος οταν τον πρωτοειδα...
επτα ή οκτω νομιζω.
κι εκεινος ηταν διαφορετικος τοτε.
ηταν ντυμενος στα μαυρα,
απλα ρουχα, καθημερινα
αλλα μαυρα.
τα μαλλια του ηταν παραξενα κομμενα
και φορουσε σκουλαρικια.
ηταν ενας "αλητης",
ετσι ειχα ακουσει να τον αποκαλουν...
ηταν ενας "σωστος αλητης" τελικα.
ημουν με την μανα μου,
εκεινος πρεπει να την γνωριζε,
ηρθε κοντα και με χαμογελο της μιλησε.
δεν θυμαμαι τι ελεγαν,
μαλλον μπουρδες της καθημερινοτητας...
να πω την αληθεια, τωρα που το σκεφτομαι,
δεν προσεχα τι ελεγαν,
το ενδιαφερον μου ειχε κεντριστει
απο το χαμογελο του..
ειχε κατι...
δεν ξερω, αλλα θα το χαρακτηριζα αισιοδοξο,
ο,τι και να ηταν αυτο.
τα ματια του δεν τα ειδα τοτε,
δεν εβγαλε τα γυαλια του ουτε στιγμη,
ποιος ξερει τι ηθελε να κρυψει
ή απο τι ηθελε να κρυφτει...
δεν θυμαμαι να τα εχω δει ποτε...
παρ' αυτου, το χαμογελο του
εφτανε για να σε κερδισει,
για να καταλαβεις τι ανθρωπος ειναι.
εκεινη τι στιγμη ταραχτηκα λιγο,
ειχε πιασει το χερι μου...
ειπε κατι με την μανα μου και με επιασε,
απαλα, αλλα με σιγουρια.
ακομα θυμαμαι ποσο παγωμενο ηταν το χερι του.
περασαμε το δρομο και πηγαμε προς το περιπτερο...
ενιωθα πολυ περιεργα διπλα του,
ενιωθα ομως ασφαλεια,
ενιωθα δυνατος...
δεν ειπε πολλα κατα τη διαρκεια
της συντομης αυτης διαδρομης,
μονο μια-δυο κουβεντες,
τις οποιες δεν καταλαβα
και φυσικα δεν θυμαμαι.
πηραμε τα τσιγαρα της μαμας
και σταθηκαμε στο φαναρι
για να επιστρεψουμε παλι κοντα της.
δεν πρεπει να ηταν περισσοτερο
απο δυο βηματα πριν φτασουμε διπλα της
οταν με αφησε και χαμηλωσε μπροστα μου...
μου ψιθυρισε δυο λογια
που ακομα αντηχουν στο μυαλο μου...
"αν μπορεις, να θυμασαι την λεξη, ελευθερια...
να την θυμασαι και να κανεις τα παντα γι' αυτην".
μας χαιρετησε κι εφυγε.
ουτε τοτε ειχε σβησει το χαμογελο απο τα χειλη του...
- κι ολα αυτα τα χρονια, δεν του εχεις μιλησει;
- οχι
- ποτε ; μα γιατι ;
- ντρεπομαι...
- ντρεπεσαι ; ... και γιατι ντρεπεσαι δηλαδη ;
- γιατι τωρα ξερω τι ειναι η ελευθερια,
θυμαμαι αυτη τη λεξη,
και τωρα πια ξερω...
αλλα δεν εχω κανει τιποτα γι' αυτην...
ξερω...
και το μονο που κανω ειναι να ντρεπομαι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Γελα και ο κοσμος θα γελα με 'σενα, κλαψε και θα κλαις μονος. | | | |
|
Γιάννης Ποταμιάνος
27-10-2009 @ 10:56 | Χρήστο μου καταπληκτικό
σε σύλληψη και διήγηση
Και με νόημα υπέροχο
Σε εμένα λέει πολλά ......
και για πολλούς λόγους
Νάσαι καλά καλό βράδυ
::yes.:: ::theos.:: ::yes.:: | | katiabid...
27-10-2009 @ 10:56 | ::yes.:: - ντρεπεσαι ; ... και γιατι ντρεπεσαι δηλαδη ;
- γιατι τωρα ξερω τι ειναι η ελευθερια, ::yes.::
| | Georgia_paros
27-10-2009 @ 11:01 | - ντρεπομαι...
- ντρεπεσαι ; ... και γιατι ντρεπεσαι δηλαδη ;
- γιατι τωρα ξερω τι ειναι η ελευθερια,
θυμαμαι αυτη τη λεξη,
και τωρα πια ξερω...
αλλα δεν εχω κανει τιποτα γι' αυτην...
ξερω...
και το μονο που κανω ειναι να ντρεπομαι.
χα ! σε πετυχα , ηθελα δεν ηθελα ::laugh.::
Μπραβο ! παρα πολυ ωραιο, Χρηστο !!! ::yes.:: ::up.::
τα φιλιά μου... ::1326.:: και παντα τετοιες δημιουργιες.... | | monajia
27-10-2009 @ 11:10 | καταπληκτικό , και με νόημα.........μπράβο χρήστο......... ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Σμαραγδα 2,17
27-10-2009 @ 11:14 | ..................τα λογια περιττα.................. ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Simos_Vassilis
27-10-2009 @ 14:34 | Μου έφερε στο νου πολλές............αναμνήσεις................. ::theos.:: | | PurpleRose9
13-11-2009 @ 18:10 | τι να πω ρε ατομο..?
οτι και να πω θα ειναι λιγο.
ειδες και με τα ματια σου, οτι
μας κανεις να δακρυζουμε.. ::yes.:: ::hug.:: | | Magenta
02-12-2009 @ 16:43 | apisteyto rei. mpravo asteri.
αλλα δεν εχω κανει τιποτα γι' αυτην...
ξερω...
και το μονο που κανω ειναι να ντρεπομαι
::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
