stixoi.info: Ένας Εφιάλτης

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	135260 Τραγούδια, 273541 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ένας Εφιάλτης

ένα όνειρο ή εφιάλτης που είδα ... και που ένιωσα την ανάγκη να το γράψω..

[I]Χάζευε την πόλη του...
έφτασε το πρωί
στην Μητρόπολη...
Πατούσε στα ίδια μέρη
που περπάτησε και εκείνος
χωρίς να το ξέρει...
άγγιζε τα ίδια πράγματα
το βλέμμα της περιφερόταν
στα ίδια πρόσωπα
και ήταν όλα τόσο γνώριμα..
Το επέλεξε συνειδητά απο μόνη της
να ζήσει όπου έζησε και εκείνος...
όπου θα στεγαζώταν ο έρωτας τους
μόνο που τώρα δεν τον βρίσκει πουθενά...
για να του πει μετά απο 3 χρόνια
πώς δεν επαψε στιγμή να τον αγαπάει...
Πώς ακόμα και αν την πρόδωσε..
ακόμα και αν διακόπηκε η σχέση τους
τόσο γρήγορα...και απότομα
εκείνη πάντα τον θυμάται..
πάντα νιώθει την ανάσα του
πάνω
στο κορμί της...
Μέσα στις σκέψεις της..
ένιωθε μια γνωστή
παρουσία..
να περνάει απο δίπλα της..
Γυρνάει και φωνάζει
ένα όνομα
[B]ΔΗΜΗΤΡΗ![/B]
Γυρνάνε και οι δύο...και κοιτάζονται...
αυτός είναι...ναι...να τα ξανθά μαλλιά του
τα πράσινα μάτια του...που τώρα την κοιτάνε βαθυά..προσπαθώντας να ξεριζώσουν την καρδιά της...
-Συγνώμη..ποιά είστε;
-Δημήτρη δεν με θυμάσαι;
-Όχι..
- Εγώ είμαι...πριν 3 χρόνια...μου έλεγες πώς μ αγαπάς...
-Δεν θυμάμαι τίποτα...Συγνώμη..Αντίο,καλά να περνάς..

Και τότε τα δάκρυα της έπεσαν σαν βόμβες στην άσφαλτο...
το αέρινο κορμί της
τώρα κείτεται στο δρόμο..
μια κυλίδα απο το αίμα της..απο την ζωή της..
έπεσε και έβαψε μια κουκίδα της ασφάλτου....

Και αυτή την κουκίδα..εκείνος την ποδοπατούσε κάθε μέρα στις 8.15...
όπως μια μέρα..τσάκισε..έγδαρε την ψυχή της μόνης ύπαρξης που τον αγάπησε πραγματικα...


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη,Αναμνήσεις & Βιώματα Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Στην πιό μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή

monajia 30-10-2009 @ 03:20	::love.:: ::love.:: ::love.::
sofiagera 30-10-2009 @ 05:22	Και αυτή την κουκίδα..εκείνος την ποδοπατούσε κάθε μέρα στις 8.15... όπως μια μέρα..τσάκισε..έγδαρε την ψυχή της μόνης ύπαρξης που τον αγάπησε πραγματικα ::angel.:: ::angel.:: ::angel.::
Σμαραγδα 2,17 30-10-2009 @ 07:26	::up.:: ::up.:: ::up.:: πολυ ομορφο
romance4love2you 30-10-2009 @ 10:32	::cry.:: Συγκινητικό,βαθύ,δυνατό και.... ::hug.:: Πανέμορφο και τόσο αληθινό και ακόμα πιο περιγραφικό... ::kiss.:: Μπράβο σου... ::up.:: ::theos.:: ::up.:: Καλησπέρα...
Γιώργος_Κ 30-10-2009 @ 13:07	::hug.::
STARI1972 30-10-2009 @ 13:27	....................... ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο