Διάβασε το αργά... πολύ αργά... απελπιστικά αργά... μόλις φτάσεις στο σημείο «ενός λεπτού σιγή» κλείσε για μερικά δεύτερα τα μάτια... πριν συνεχίσεις να διαβάζεις...
Πριν αρχίσεις να διαβάζεις παρακάτω, ρίξε μια ματιά πρώτα στις πληροφορίες...
Απόλυτη σιγή...
ακούς την ανάσα σου...
την καρδιά σου που χτυπάει δυνατά...
βρίσκεσαι στον κεντρικό διάδρομο ενός παλιού σπιτιού...
δεν βλέπεις παράθυρα...
μόνο πολλές πόρτες...
όσο προχωράς στον διάδρομο, τόσο αυτός μακραίνει...
οι διάδρομοι γίνονται όλο και πιο πολλοί... όπως και οι πόρτες...
Το σπίτι είναι παλιό... αραχνιαζμένο...το πάτωμα φτιαγμένο από παλιές σανίδες
που σιγοτρίζουν πλέον σε κάθε σου βήμα...
οι πόρτες τρίζουν κι αυτές... όσο πιο βαθιά μπαίνεις τόσο πιο δυνατά...
ο αέρας γίνεται όλο και πιο δυνατός... σφυρίζει έναν παλιό γνώριμο σκοπό...
δεν μπορείς να δεις τι γίνεται έξω, βρίσκεσαι μόνο μέσα στους διαδρόμους και προχωράς...
δεξιά, αριστερά, αριστερά, δεξιά...
Το φως αρκετό για να βλέπεις τα βήματα σου... όχι όμως παραπάνω...
ευτυχώς, γιατί αν ήταν περισσότερο ίσως να μπορούσες να ξεχωρίσεις
τι βρίσκεται πίσω από τις πόρτες...
Για μια στιγμή σταματάει να φυσάει ο αέρας...
απόλυτη ησυχία...
σσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσς.......
ακούγεται μόνο το σαράκι στο ξύλο...
τρσσσσς τρσσσσς τρσσσσς ...
«ενός λεπτού σιγή»
Συνεχίζεις...
προχωράς με αυτοπεποίθηση κατευθείαν σε μία πόρτα...
την ανοίγεις...
και...
μαγεία...
Νύχτες βαθιές και γκρίζες σκιές
πάχνη, βροχή αστραπές και βροντές
λάσπες σκουπίδια και άφθονα φίδια
σαύρες σκορπιοί κι ο δράκος εκεί
