| |
Ξυπνάω ένα πρωί κι όλα εκπέμπουν μια ανία
σε πόλη ξεκούρδιστη , μ’ απαίσια μελώδια
Κοιτάζω απ το παράθυρο τον ήλιο να ζυγώνει
Του κλείνω το μάτι και βουτάω , απ το μπαλκόνι
Και προσγειώνομαι σε τρένο
με παράξενο ρυθμό
Ανάμεσα από ανθρώπους που πιστεύουν σε θεό
Με τις οικογένειες τους ,
Τη κυρά τους τη καλή
Που τη βαρεθήκανε στο πι και φι
Όπως τους βαρέθηκε λοιπόν κι αυτή
Μέσα σε δημοσιολόγους με μεγάλο αφεντικό
Δάσκαλους και ηθολόγους που έχουν ένα χορηγό
Η πατρίδα να προκόβει κι ας πεινάσει η κοιλία
Τα κεφάλια τώρα μέσα κι όλα εντάξει ρε παιδία
Τα κεφάλια τώρα μέσα κι άντε γεια !
Βλέπω κι όλα αυτά που μας κάνουν συνετούς
πως πρέπει να μιλάμε σε φίλους και εχθρούς
Καλά παιδία από σοι , κοσμικότατη διαγωγή
Αρπάζω ένα φουρνέλο και το ανάβω στη στιγμή
Κι όλα τινάζουν στον αέρα
σε πολύχρωμη τροχιά
μυξοπαρθένες και μαγκάκια
του δήθεν και καλά
Και τις γκόμενες που κάποτε μου έριξαν το χι
στ ΄ αρχίδια μου τις γράφω αυτές και τις σχολή
στ ‘ αρχίδια μου κι αυτοί που αναπνέουν με ένοχη
δεν ξέρω αν είναι λάθος αν είναι και σωστό
στο βάθος αν με πάει η ψηλά στον ουρανό
το όνειρο τούτο πλοίαρχο έχει βάλει φυγή
που πάλι θε σαλπάρει σαν έρθει η αυγή
[align=center]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
