Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η εξιλεωση του σκοτους
 
Πέφτει ο ήλιος
σαν δέηση που ψόφησε, πέφτει.
γλιστράει, σπάει το δειλινό,
χίλια μαύρα κομμάτια
ο ύπνος δούλος του
σκύβει, το μαζεύει...
μα ειν' η πίστη του τυφλή
κι η σιγαλιά το ξέρει.

Στη ψύχωση μας μέσα
δε μας ρωτήσαν
δεν ζήτησαν να μάθουν
τώρα μονάχοι ψάχνονται
ιππότες... και ζητιάνοι.
Σαν πάθος στέκονται σκύφτοι
ολο ξεφτίζουν λάθη,
αγαπημένοι όμως έμειναν,
μεσ' στις ψυχές μας πάλι...
σκοτεινή απλώνω φόρεσια
σε μια ζηλιάρα αγκάλη.
Κι όλο η μέρα,
σαν πνοή
σαν αδερφή μας λιώνει
όσα δε χάρισε ξέχνα
όσα δε γνώρισε, ξεχνούμε...

Πέφτει ο ήλιος, αετός
σαν δέηση που ψόφησε, πέφτει.
γλιστράει, σπάει το δειλινό,
χίλια μαύρα κομμάτια
ο ύπνος δούλος του
σκύβει, το μαζεύει...
μα λίγο θέλει η συντροφιά
τη σιγαλιά να κόψει.




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες,Τοπία & Περιοχές
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Πάρε το αίμα μου και κάνε το μελάνι
 
χρηστος καραμανος
05-11-2009 @ 12:00
Πέφτει ο ήλιος, αετός
σαν δέηση που ψόφησε, πέφτει.
γλιστράει, σπάει το δειλινό,
χίλια μαύρα κομμάτια
ο ύπνος δούλος του
σκύβει, το μαζεύει...
μα λίγο θέλει η συντροφιά
τη σιγαλιά να κόψει.

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟΣ Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΑΣ!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
sofianaxos
05-11-2009 @ 12:05
::up.:: ::up.:: ::up.::
yiannistellidis
05-11-2009 @ 12:08
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
monajia
05-11-2009 @ 12:18
πολύ ωραίο............................. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
poetryf
05-11-2009 @ 12:19
Πήρες το αίμά σου και το έκανες μελάνι..... ::hug.::
oneiropola
05-11-2009 @ 13:19
Πέφτει ο ήλιος, αετός
σαν δέηση που ψόφησε, πέφτει.
γλιστράει, σπάει το δειλινό,
χίλια μαύρα κομμάτια
ο ύπνος δούλος του
σκύβει, το μαζεύει...
μα λίγο θέλει η συντροφιά
τη σιγαλιά να κόψει.
ευγε!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Simos_Vassilis
05-11-2009 @ 13:36
Πέφτει ο ήλιος, αετός
σαν δέηση που ψόφησε, πέφτει.
γλιστράει, σπάει το δειλινό,
χίλια μαύρα κομμάτια
ο ύπνος δούλος του
σκύβει, το μαζεύει...
μα λίγο θέλει η συντροφιά
τη σιγαλιά να κόψει.
.............. ::theos.:: ::theos.:: ....................
Nikos Krideras
05-11-2009 @ 13:37
::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο