Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η Τελευταία Πράξη
 
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΑΞΗ...
Στέκει στο παράθυρο κάθε πρωί και κάθε βράδυ
Κάθε στιγμή που η ερημιά ορίζει τη ψυχή της
Φεγγάρι δεν έχει η νύχτα της
Ούτε ουρανό η αυγή της
Στο παραθύρι μένει να κοιτά αμίλητη
Με ένα τσιγάρο να φέγγει στο χέρι της
Και το μικρό τρανζίστορ να συντροφεύει τη σιωπή της
Κάθε πρωί φωνές παιδικές, φωνές ζωντανές
Η φωνή της Πολυξένης με τη μπουτίκ λαχανικών
Και αμέσως ο θόρυβος ποτηριών που σπάνε καθώς πέφτουν από
Τον δίσκο του κυρ Αντρέα , του καφετζή καθώς περνάει από μπροστά η μικρή Αγνή με τα όμορφα κοτσίδια
Κάθε πρωί ζει ανάμεσά τους, βιώνει τη στιγμή τους
Τα βράδια χαζεύει τα νεαρά ζευγάρια που χαιρετιούνται στη γωνία και τον μικρό βιολιτζή που διστακτικά χαιρετά κάθε περαστικό που του αφήνει το κέρμα στο καπέλο..
Κάθε βράδυ φτερουγίζει σαν ο έρωτας ανάμεσα στα ζευγάρια
Γίνεται χορδή να παίξει ο μικρός ο βιολιτζής
Το παραθύρι της ένας εξώστης σε κινηματογράφο
Κάθε τσιγάρο το εισιτήριό της
Κάθε μέρα μια πρεμιέρα
Φώτα ανάβουν στη σκηνή και εκείνη πρωταγονιστής
σε ένα έργο εποχής που είτε γνώρισε στο παρελθόν,
είτε το μέλλον της κρύβει...
Κάθε φορά καινούρια χαρά
κάθε φορά γέλια και δάκρυα πολλά
μα στο τέλος πάντα μόνη...
Κι ο βιολιτζής, ένας κρυφός της θαυμαστής
θωρεί την ύπαρξή της...
Τρέμει σαν έρθει εκείνη η στιγμή
που το παράθυρο δεν ανοίξει
Φοβάται μη χάσει το βιολί
τον πιο πιστό του ακροατή
Μη χάσει το βραδινό σκοπό του...
Εκείνη κρυφά χαμογελά στον θαυμαστή της
κλείνει το μάτι συνωμοτικά
του στέλνει φιλί από μακριά
κι ανάβει το τσιγάρο...
(Ίσως η φλογά που άναψε τη νύχτα τούτη
να γίνει μια πυρκαγιά να κάψει το κορμί της
και η στάχτη της να σκορπιστεί στο χειροκρότημα
της τελευταίας πράξης...
Η μουσική δυναμώνει, το φως δυναμώνει... η πόλη καίγεται!)
29-10-09 ΕΥ –ΔΟΚΙΑ



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Το όνομά μου βυθίζεται και αναδύεται όπως το κορμί τη στιγμή της βάπτισης...
 
monajia
06-11-2009 @ 00:15
::up.:: ::up.:: ::up.:: πολύ πολύ καλό.................
Γιάννης Ποταμιάνος
06-11-2009 @ 00:25
Εικόνες και καθημερινές σκηνές
αναμιγνύονται με φανταστικές
εικόνες και έρωτες φαντασιώσεις
Πολύ όμορφα πλεγμένα

Καλημέρα Ευδοκία
::yes.:: ::up.:: ::yes.::
manospanou
06-11-2009 @ 01:22
απλα τελειο
TAS
06-11-2009 @ 02:36
καθώς περνάει από μπροστά η μικρή Αγνή με τα όμορφα κοτσίδια
. . ::oh.::
Ελένη Σ.
06-11-2009 @ 05:25
Μ’ άρεσε πολύ η δημιουργία σου Ευδοκία μου. Δεν ξέρω, να ‘ναι αυτή η μαγεία του φτερουγίσματος, να ‘ναι αυτό το παραθύρι, να ‘ναι αυτός ο βιολιτζής, αυτό το φως που δυναμώνει, αυτή η φλόγα ή αυτό το χειροκρότημα; Είναι όλα μαζί…μια ομορφιά ιδιαίτερη!
sofianaxos
06-11-2009 @ 13:04
::up.:: ::up.:: ::up.::
φλοισβος
18-02-2011 @ 06:44
Τι ομορφιά είναι αυτή??????
::love.:: ::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο