Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Πώς ;
 - ε - ... καλημέρα...
 
Πώς αγριεύει ο καιρός.. μαζί και η καρδιά μου
Και αστραπές θερίζουνε βαθιά τα σωθικά
Κάποιος αγέρας σάρωσε εψές τα όνειρά μου
Και έχασα τα λιγοστά που είχα λογικά...

Πώς μες στην απουσία σου γυρνώ απελπισμένη
Και τίποτε δεν αγαπώ σαν είσαι μακριά
Βαθιά γαλάζια θάλασσα η γης.. τρικυμισμένη
Κι ούτε νησάκι να πιαστώ.. να βγω σε μια στεριά...

Πώς πέφτει η νύχτα μέσα μου.. με δίχως ένα αστέρι
Τα σύννεφα μου κρύβουνε αυτόν τον ουρανό
Θυμάμαι που μου ζήτησες να σου κρατώ το χέρι
Μα έρημη ανέβηκα σε τούτο το βουνό...

Πώς φεύγεις δίχως ένα "γεια".. δίχως μια στάλα τύψης
Εσύ που ορκιζόσουνα σ' ό,τι είχες ιερό
Πως πλάϊ μου θα ζήσεις πια.. ωσότου υποκύψεις
Στα χείλη μου δεν άφησες σταγόνα από νερό...

Πώς πίστεψα στα λόγια σου.. ρουφώντας κάθε λέξη
Χαράζοντας στο στήθος μου την κάθε σου σιωπή ;
Ως πότε ένας άνθρωπος μπορεί να το αντέξει ;
Μ' ένα ξυράφι.. παίζοντας.. κάποτε.. θα κοπεί...






22-9-2007



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ώσπου να 'ρθεί τούτος ο κόσμος στα καλά του.. άσε με να σε αγαπώ μέχρι θανάτου
 
CHЯISTOS P
06-11-2009 @ 02:14
Ξυράφι είναι οι ανυπόστατες ενοχές, Μαρία !
Καλημέρα !
Μαρία Χ.
06-11-2009 @ 02:24
Ξυράφια υπάρχουν πολλών ειδών Χρήστο...
Γι' αυτό βάζω και ημερομηνίες κάτω από τα στιχάκια μου...
Καλημέρα !
manospanou
06-11-2009 @ 02:34
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Γιάννης Ποταμιάνος
06-11-2009 @ 02:59
Συναισθηματική καταιγίδα
που αποδιοργανώνει την λογική
Απουσία που βρίσκει καταφύγιο
στις αναμνήσεις. Παράπονο
για ασυνέπεια και υποκρισία
καταλήγουν σε συμπέρασμα
δίδαγμα για τα ξυράφια

Όλα μαζί φτιάχνουν ένα όμορφο ποίημα
Μπράβο Μαρία
Καλό απόγευμα
::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
monajia
06-11-2009 @ 03:28
ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ......ΚΑΙ ΜΕ ΝΟΗΜΑ..................ΜΠΡΑΒΟ......
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
oneiropola
06-11-2009 @ 03:41
Πώς φεύγεις δίχως ένα "γεια".. δίχως μια στάλα τύψης
Εσύ που ορκιζόσουνα σ' ό,τι είχες ιερό
Πως πλάϊ μου θα ζήσεις πια.. ωσότου υποκύψεις
Στα χείλη μου δεν άφησες σταγόνα από νερό...

Πώς πίστεψα στα λόγια σου.. ρουφώντας κάθε λέξη
Χαράζοντας στο στήθος μου την κάθε σου σιωπή ;
Ως πότε ένας άνθρωπος μπορεί να το αντέξει ;
Μ' ένα ξυράφι.. παίζοντας.. κάποτε.. θα κοπεί...
υπεροχο ολο ::up.:: ::up.:: ::up.::
La Petite
06-11-2009 @ 04:22
Ως πότε ένας άνθρωπος μπορεί να το αντέξει ;
Μ' ένα ξυράφι.. παίζοντας.. κάποτε.. θα κοπεί...

::theos.::
ΜΝΗΜΩΝ
06-11-2009 @ 04:36
Nυχτιά με πότισες νυχτιά
και δώρο το ξυράφι
λάδι που ρίχνεις στη φωτιά
τέλος η πένα γράφει.....

Βαθύ και συγκλονιστικό
το πήμα σου Μαρία
σαν ειπωμένο μυστικό,
άδικη τιμωρία......
sofiagera
06-11-2009 @ 05:32
Πώς πίστεψα στα λόγια σου.. ρουφώντας κάθε λέξη
Χαράζοντας στο στήθος μου την κάθε σου σιωπή ;
Ως πότε ένας άνθρωπος μπορεί να το αντέξει ;
Μ' ένα ξυράφι.. παίζοντας.. κάποτε.. θα κοπεί ::up.:: ::love.:: ::up.::

AΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΜΥΧΗ....
katiabid...
06-11-2009 @ 08:50
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
αγαπημένο
χρηστος καραμανος
06-11-2009 @ 10:56
Πώς πίστεψα στα λόγια σου.. ρουφώντας κάθε λέξη
Χαράζοντας στο στήθος μου την κάθε σου σιωπή ;
Ως πότε ένας άνθρωπος μπορεί να το αντέξει ;
Μ' ένα ξυράφι.. παίζοντας.. κάποτε.. θα κοπεί... ::love.:: ::love.:: ::love.::
swordfish
07-11-2009 @ 00:13
Πώς πέφτει η νύχτα μέσα μου.. με δίχως ένα αστέρι
Τα σύννεφα μου κρύβουνε αυτόν τον ουρανό
Θυμάμαι που μου ζήτησες να σου κρατώ το χέρι
Μα έρημη ανέβηκα σε τούτο το βουνό...''
::smile.:: ::up.:: ::kiss.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο