χρηστος καραμανος
06-11-2009 @ 08:12 | Δεν ξέρω τι άλλο να σου γράψω.
Δεν ξέρω πώς να σε ξεχάσω.
Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω.
Ψυχή μου να ‘ξερες πόσο σ’ αγαπώ ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
sofianaxos
06-11-2009 @ 08:29 | ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Γιάννης Ποταμιάνος
06-11-2009 @ 08:44 | Μια κραυγή ψυχής που πονάει
Καλό απόγευμα
::yes.:: ::yes.:: | |
Georgia_paros
06-11-2009 @ 09:33 | Θέλω να πιω, δε θέλω να θυμάμαι.
Πως στην αγκαλιά σου τα βράδια δεν κοιμάμαι.
Πονάω με τον τρόπο που μου φέρεσαι.
Μα δεν το ξέρεις και για μένα χαίρεσαι.
Χαίρεσαι… που όταν σου μιλώ γελάω.
Μα στην καρδιά μου συνέχεια πονάω.
Δε θέλω να ξέρεις πως για σένα τη ζωή μου καταστρέφω
και πως μακριά σου είναι θαύμα πως αντέχω.
Η καρδιά μου έμαθε να ζει τέσσερα χρόνια μακριά σου.
Χωρίς να χαίρεται το κάθε τι κοντά σου.
Χωρίς να βλέπει το πρόσωπο σου.
Σαν δώρο μαγικό το χαμόγελο σου.
Αυτα ειναι αληθινα συναισθηματα γραμμενα απο πενα που....πονάει... ::love.:: ::hug.:: ::theos.:: μακαρι ''να'ξερε''..... | |
monajia
06-11-2009 @ 10:07 | πολύ, καλο..................... ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |
MAЯIA P.
06-11-2009 @ 10:21 | Τέσσερα χρόνια μοναξιάς.. εμπρός στα εκατό.. δεν είναι τίποτα !
Εδώ.. τέσσερα λεπτά δεν περνάνε... ::no.:: ::hug.:: | |
G.LEOU
06-11-2009 @ 10:53 | Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας.
Θα ήθελα να κάνω μια επισήμανση:
... " Η καρδιά μου έμαθε να ζει τέσσερα χρόνια μακριά σου " ...
Αυτό το ποίημα το έχω γράψει πριν πάρα πολύ καιρό και έχουν περάσει πλέων πάνω από 4 χρόνια για αυτό θα μπορούσα να έγραφα: " Η καρδιά μου έμαθε να ζει τόσα χρόνια μακριά σου " , αλλά το πρωτότυπο έχει την δικιά του συναισθηματική αξία - σημασία.
Ευχαριστώ. | |
Christa E.
06-11-2009 @ 11:40 | Η καρδιά μου έμαθε να ζει τέσσερα χρόνια μακριά σου.
Μπορώ να φανταστώ....Εγώ άντεξα 3 χρόνια... ::cool.::
Το μυαλό μου συνέχεια σε σένα ταξιδεύει.
Βρήκε ένα τρόπο την καρδιά να κοροϊδεύει.
Δεν ξέρω τι άλλο να σου γράψω.
Δεν ξέρω πώς να σε ξεχάσω.
Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω.
Ψυχή μου να ‘ξερες πόσο σ’ αγαπώ.
Υπέροχα δοσμένο!!! ::up.:: ::up.:: | |
Georgia_paros
06-11-2009 @ 12:43 | συμφωνω .... πολυ καλα εκανες και το διατήρησες.. αυτη ειναι η μαγεια του εξαλλου.. ... να ειναι αληθινο.....
Καληνυχτα... ::yes.:: ::smile.:: ::382.:: | |
Mικρουλι
12-11-2009 @ 22:09 | "Δε με χωράνε τα ρούχα που φοράω.
Βράδυ τετάρτης και δεν έχω που να πάω.
Θέλω να πιω, θέλω να μεθύσω
και ως το πρωί να ξενυχτήσω.
Θέλω να πιω, δε θέλω να θυμάμαι.
Πως στην αγκαλιά σου τα βράδια δεν κοιμάμαι.
Πονάω με τον τρόπο που μου φέρεσαι.
Μα δεν το ξέρεις και για μένα χαίρεσαι.
Χαίρεσαι… που όταν σου μιλώ γελάω.
Μα στην καρδιά μου συνέχεια πονάω.
Δε θέλω να ξέρεις πως για σένα τη ζωή μου καταστρέφω
και πως μακριά σου είναι θαύμα πως αντέχω.
Η καρδιά μου έμαθε να ζει τέσσερα χρόνια μακριά σου.
Χωρίς να χαίρεται το κάθε τι κοντά σου.
Χωρίς να βλέπει το πρόσωπο σου.
Σαν δώρο μαγικό το χαμόγελο σου.
Τα δυο σου χείλη, τα ξανθά μαλλιά σου.
Τα καφέ σου μάτια, το άρωμα σου.
Το μυαλό μου συνέχεια σε σένα ταξιδεύει.
Βρήκε ένα τρόπο την καρδιά να κοροϊδεύει.
Δεν ξέρω τι άλλο να σου γράψω.
Δεν ξέρω πώς να σε ξεχάσω.
Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω.
Ψυχή μου να ‘ξερες πόσο σ’ αγαπώ."
Δεν ήξερα τι θα μπορούσα να ξεχωρίσω... είναι τέλειο!! Σε καταλαβαίνω απόλυτα!! Αχ!!! Τα είπες όλα!!!
::sad.:: ::hug.:: ::up.:: | |
Μαυρομαντηλού
14-02-2014 @ 15:46 | ΦΤΑΝΕΙ ΤΟΣΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΤΟΝ ΠΛΗΡΩΣΕΣ ΤΟ ΦΟΡΟ ΣΟΥ ΚΙ ΕΣΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΞΕΑΓΧΩΣΟΥ ΚΙ ΕΣΥ ΝΑ ΓΕΛΑΣΕΙ ΤΟ ΧΕΙΛΑΚΙ ΣΟΥ
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
 |
