| |
Μην τρομάξεις πατέρα δεν βρήκα μελάνια
και έτσι με αίμα σου γράφω αυτό το γράμμα
νιώθω μόνος πατέρα τόσο μόνος τα βράδια
που τα δάκρυα στα μάτια σχηματίζουν ποτάμια
χειμώνιασε, και τα πουλιά έχουν φύγει
και η μόνη παρέα έχει μείνει η σελήνη
και ένα γράμμα στην τσέπη που μου 'γραψε εκείνη
όμως τα δάκρυα πλέον το έχουνε πλύνει
κάνει κρύο πατέρα στην γωνιά αυτή του κόσμου
η μοναξιά έχει παγώσει την σημαία εμπρός μου
τους ώμους μου νιώθω να βαραίνει η στολή μου
να βάλω ένα τέλος, τελική αποστολή μου
το φυλάκιο μου μοιάζει σαν φυλακή που'μαι χρόνια
και οι αρβύλες μου σαν αλυσίδες στα πόδια
συγνώμη πατέρα ήπια απ'την σκόνη την άσπρη
καθώς έψαχνα τρόπο να βγω άπο την λάσπη
το είδα σαν λύση τρόπο για να ξεφύγω
ένα τρόπο την μοναξιά μου να πνίγω
όμως αύριο θα ζητήσω από Εκείνον συγνώμη
από Εκείνον που μπορεί και πάντα λυτρώνει
τουλάχιστον θα αφήσω ιστορίες να λένε
για αυτόν που απ'την ζωή πήρε το I5
και στο στόμα θα βάλω κέρμα για τον βαρκάρη
να προσέξει πολύ προς τα που θα με πάει
στο διοικητή όμως πείτε αύριο αν θα με ψάξει
πως δεν είμαι εδώ στον ουρανό να κοιτάξει
και στο θάλαμο αύριο θα έχει ησυχία
με τον παλιό δεν θα πούμε αστεία
Όσα νιώθω όσα λέω και όσα έχω μέσα μου
θα βγούνε στο όπλο μπορεί και στην πένα μου
το τελευταίο μου γράμμα αντίο πατέρα
οπλίζω το G3 και βάζω ένα τέρμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
