| |
monajia
09-11-2009 @ 00:41 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: ΚΑΛΗΜΕΡΑ............... | | Ελένη Σ.
09-11-2009 @ 02:01 | Αυτοί οι λασπωμένοι δρόμοι, αυτή η πληγή του παλιού τραύματος…αλλά κι’ αυτός ο ρυθμός και η ώθηση του κορμιού, για να τραβήξει το δρόμο που οδηγεί εν τέλει στον ήλιο…Πολύ όμορφο Ευδοκία, με δύναμη ψυχής! | | ppoppo
09-11-2009 @ 02:02 | Τα λασπωμένα πόδια, τα μουδιασμένα χέρια
Τα ρούχα που δεν τα άλλαξα
Μάτια που δεν ανοίξαν.
Και είναι η ανάσα σταθερή, βαθιά σαν το παλιό μου τραύμα
Που μες στη λάσπη άνοιξε και κύλισε το αίμα.
..............όμορφο, εκφραστικό ::yes.:: ::yes.:: | | efrosiba
09-11-2009 @ 03:17 | Το φως και ο αέρας γίνηκαν πλούτη που δε γεννιούνται
Βαφτίζονται ασήμι και χρυσός με κόπο αποκτούνται ::yes.:: ::yes.:: | | elpidakwstopoulou
09-11-2009 @ 10:59 | Και είναι η ανάσα σταθερή, βαθιά σαν το παλιό μου τραύμα
Που μες στη λάσπη άνοιξε και κύλισε το αίμα.
Μα χρόνο δεν έχω να σκεφτώ, το μέλλον της πληγής μου
Δίνω ρυθμό ξανά στο νου να ωθήσει το άβουλο κορμί μου.
πολύ όμορφο !!!!!! ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
