| |
| | 9-11-1989 |  | | |
[I]8 Νοεμβρίου 1989.
Κόρινθος,κέντρο εκπαιδεύσεως πεζικού.
Πρωινή σκοπιά 8-12.
Οι τοίχοι του στρατοπέδου είναι ψηλοί απαγορεύοντας τη θέαση της πόλης.
Πάνω τους συρματοπλέγματα αγκαθωτά,αγκάθια στο μυαλό και την ελευθερία μου.
Απελπίζομαι.Τρείς ώρες ακόμα ως τις 12.
Δεκαεπτά μήνες ως το απολυτήριο.
Γυρίζω στο λόχο να ξεκουραστώ.
Κοίταξε τις υπηρεσίες μου λέει ο Δημήτρης.
Κοιτάω τα αναρτημένα έντυπα στο πίνακα ανακοινώσεων.
Βλέπω το όνομα μου μαζί με άλλα.
Μία εβδομάδα εκτός στρατοπέδου.
Υπηρεσία στη Π.Α.Π. Πολεμικές αποθήκες πυρομχικών.
-Πότε φεύγουμε?
-Τι πότε?Τώρα!
Τρέχω με αγωνία να προλλάβω να μαζέψω τα πράγματά μου.
Λουκάνικο,σακίδιο,όπλο.
Ανεβαίνω ασθμαίνοντας τελευταίος στο Στάγιερ.
Η διαδρομή είναι μαγευτική όλο πεύκα και θάλασσα.
Αλλά κανένας μας δε δείχνει να την απολαμβάνει,η αγωνία γιά το άγνωστο,τι θα συναντήσουμε
εκεί που πάμε τα επισκιάζει όλα.
Π.Α.Π.
Η πρώτη εντύπωση ένα ευχάριστο ξάφνιασμα.
Μα αυτό δεν είναι στρατόπεδο,κάτι σα κατασκήνωση μοιάζει.
Χαμένη μέσα στα πεύκα και στα πόδια της η θάλασσα.
Στην είσοδο σχεδόν μία μικρή πλατεία με λίγα κτίρια και το κέντρο ψυχαγωγίας να
θυμίζει το καφενείο του χωριού.
Από τα μεγάφωνα αντί γιά ανακοινώσεις ακούγονται οι τελευταίες λαικές επιτυχίες
από τοπικό ραδιοσταθμό.
Παλιοί φαντάροι σέρνουν αργά τα κουρασμένα βηματά τους κρατώντας γυάλινα! ποτήρια
με φραππέ.
Το όλο σκηνικό θυμίζει κάτι από Μ.Α.S.H.
Αφού περιμένω πως από στιγμή σε στιγμή ο ήχος των ελικοπτέρων που φέρνουν τραυματίες
θα υπερισχύσει της φωνής της Άντζελας.
Αλλά δεν είμαστε στο Βιετνάμ,είμαστε λίγο πιό έξω από τη Κόρινθο.
Ένας λοχίας μας συγκεντρώνει και μας ορίζει τα καθήκοντα μας.
Είμαι από τους τυχερούς.
Αποφεύγω τις δωδεκάωρες σκοπιές.
Παίρνω το ανατολικό νυχτερινό περίπολο 12-3.
Δύο φορές το τρίωρο το γύρο του ανατολικού τμήματος αυτής της τεράστιας εκτασης της Π.Α.Π.
Και όλες οι άλλες ώρες ελεύθερες,γιά ύπνο,διάβασμα,χαζολόγημα.
Χωρίς την ανάγκη να χαιρετάω κανένα στρατιωτικά,έτσι κι'αλλιώς δεν έχουμε δει
ακόμα κανένα αξιωματικό.
9-11-1989.
Η πρώτη νύχτα έχει κυλήσει ευχάριστα.
Στο φυλάκιο είμαστε οκτώ άτομα.
Γνωριζόμαστε μεταξύ μας, λέμε γιά την έξω ζωή ,στρίβουμε τσιγάρο.
Μου κάνει μεγάλη εντύπωση ο Γιώργος που είναι παραγωγός στο Ράδιο Πειραιά που λέει ότι
έχει 5000 βινύλια.Ζηλεύω.
Η μέρα ξεκινάει ευχάριστα όπως είχε τελειώσει η νύχτα.Και καλύτερα.
'Ενας λαμπερός ήλιος ζεσταίνει και σε κάνει να ξεχνάς ότι είσαι ένα βήμα μακριά από το χειμώνα.
Τα μεγάφωνα παίζουν λαικά και οι περισσότεροι είναι αραχτοί στις άσπρες πλαστικές
καρέκλες έξω από το Κ.Ψ.Μ. απολαμβάνωντας το παγωμένο φραππέ τους.
Μα μέσα στο Κ.Ψ.Μ. είναι το μεγαλύτερο ενδιαφέρον γιά εμένα.
Σε μία έγχρωμη τηλεόραση βλέπω πρώτη φορά κάτι άλλο εκτός από τα κρατικά κανάλια.
ΜEGA και ΑΝΤ-1.
Αισθάνομαι όπως οι περισσότεροι,σα να πάτησα στο φεγγάρι,αυτό το νέο τοπίο,αυτή
η εξέλιξη μας μαγεύει και μας εκπλήσσει.
Κάτι αλλάζει ή μάλλον όλα αλλάζουν και εγώ αρκετά νέος να απολαύσω αυτές τις αλλαγές,
βρίσκομαι στα πρόθυρα ενός νέου κόσμου που δημιουργείται.
Το βράδυ παρέα με το Νίκο παίρνουμε από τον αρχιφύλακα τις σφαίρες και τα συνθηματικά.
12.Η περίπολος ξεκινάει.
Το κρύο αρκετά έντονο,τόσο που ούτε το τζάκετ μπορεί να το αντιμετωπίσει επαρκώς.
Ο Νίκος είναι από τη Κρήτη.Οκτώ χρόνια μεγαλύτερος,απόφοιτος του Πολυτεχνείου.
Βγάζει ένα μπουκαλάκι τσικουδιά και μου δίνει.
-Να ζεσταθούμε.
Προχωράμε μέσα στη νύχτα από σκοπιά σε σκοπιά σιωπηλά.
Ο Νίκος όμως έχει και άλλη έκπληξη.
Ένα μικρό ραδιοφωνάκι.
Το ανοίγει και τότε κάτι καταλαβαίνουμε ότι γίνεται στο κόσμο,μακριά από εμάς,
από το χακί μικρόκοσμο μας.
Πέφτει το Τείχος της ντροπής στο Βερολίνο.
Οι ειδήσεις έρχονται κατά ριπάς,
Χιλιάδες άνθρωποι σκαρφαλώνουν επάνω του,περνούν απέναντι,αγκαλιάζονται,
γκρεμίζουν κομμάτι κομμάτι αυτό το σύμβολο του διχασμού.
Ο Νίκος τα ακούει όλα αυτά σκεπτικός.
Δε τον κατηγορώ,είναι ακόμα στέλεχος της Κ.Ν.Ε. και η κομμουνιστική ανατολική Γερμανία καταρρέει. Μα γιά εμένα όλα πιά είναι ξεκάθαρα.
Ξημερώνει μιά νέα εποχή.
Τέρμα οι πολιτικές ιδελογίες,όλα αυτά που διχάζουν τους λαούς,
τέρμα τα συρματοπλέγματα.
Τώρα σειρά έχει η Κύπρος μας,να γίνει πάλι ελεύθερη και ενωμένη.
Είναι το επόμενο που πρέπει να γίνει,το επόμενο που θα γίνει.
Είναι η αυγή ενός νέου κόσμου.
Και είμαι εδώ να τον δω να ανατέλλει,όπως τον ονειρεύτηκα,όπως τον φαντάστηκα.
Είκοσι χρόνια μετά,πιό ώριμος και υποψιασμένος,γνώστης πλέον των πολιτικών
παιγνιδιών,χωρίς οράματα και όνειρα,παρακολουθώ στα κανάλια που γιορτάζουν την
ενηλικίωση τους τις προετοιμασίες γιά τον εορτασμό της πτώσης του Τείχους.
Στο διάστημα αυτό όχι μόνο δεν έπεσαν όλα τα τείχη του κόσμου
αλλά ορθώθηκαν πιό σύγχρονα και ψηλότερα.
Και ο νέος κόσμος που ονειρεύτηκα βρίσκεται ακόμα κρεμασμένος σε λόγια ανούσια
επαγγελματιών πολιτικών.Στραγγαλισμένος,πεθαμένος από τη δεκάτη Νοεμβρίου 1989.
Η Κύπρος μας ακόμα διχοτομημένη.
Γιορτάζουν στο Βερολίνο σήμερα.Καλό σας απόγευμα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Σε κάθε στίχο μου υπάρχει ένας ψύλλος | | | |
|
Ανατολικός
09-11-2009 @ 05:43 | άφωνος από σεβασμό στο εξαίρετο αυτό γραπτό ...
::1255.:: | | ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
09-11-2009 @ 06:01 | Γράφει παραπάνω ποιητικά και πολύ σωστά
ο Μπουρμπουρ Λίθρας ότι βάλαμε κομμάτια
αυτού του τείχους στις ζωές μας και τις καρδιές μας.
ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ!!!ΣΟΦΑ!!!
Διαβάστε το
| | χρηστος καραμανος
09-11-2009 @ 06:13 | Και ο νέος κόσμος που ονειρεύτηκα βρίσκεται ακόμα κρεμασμένος σε λόγια ανούσια
επαγγελματιών πολιτικών!!!!!!! | | Nikos Krideras
09-11-2009 @ 06:19 | Μπράβο Γιάννη ! | | ΚατεριναΘεωνα
09-11-2009 @ 07:18 | ΑΝ ΔΙΑΒΑΖΕΣ ΕΣΥ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΓΡΑΨΕΙ ΤΙ ΘΑ ΣΧΟΛΙΑΖΕΣ ΠΡΩΤΑ
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ Η ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ?
ΑΠ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ Θ ΑΡΧΙΣΩ .ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑ
ΦΙΚΟ
ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ
ΜΟΝΟ ΜΕ ΠΙΝΕΛΟ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΔΩΣΩ..................
ΕΙΠΑ ΠΟΛΛΑ ΑΛΗΘΙΝΑ ΟΜΩΣ.
ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΘΑ ΡΘΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠ ΟΣΑ ΓΡΑΦΕΙΣ
ΑΠΛΑ ΔΙΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΟΤΙ ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ
ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΠΙΟ ΑΠΛΟΙΚΑ ΛΕΣ Η ΚΟΥΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ
ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ
ΔΕΝ ΚΑΤΕΡΕΥΣΕ.....ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΕΥΣΑΝ......ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ
ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ........ΚΑΛΕΙ ΜΟΣΧΑ
ΕΛΑ ....ΑΣ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΑΡΑΔΕΣ ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΝΕ ΓΙΑΤΙ ΠΙΑΝΟΥΜΕ
ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ ΘΕΙΕ ΣΑΜ .....ΑΛΛΩΣΤΕ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΤΡΑΒΑΩ ΚΑΙ ΓΩ ΜΕ
ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΣΤΕΣ ΜΕ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 6Ο
Θ ΑΣΧΟΛΟΥΜΕ ΤΩΡΑ......ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΤΡΩΣ ΑΠ ΤΗΝ ΠΙΤΑ ΔΕΝ
ΘΑ ΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙΣ.
ΟΤΑΝ ΕΠΕΣΕ ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΕ ΟΥΤΕ ΜΥΤΗ
ΚΑΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΡΙΞΕΙ ΟΙ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΕΣ
ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 70
ΑΛΛΑ ΤΟΤΕ ΟΙ Η.Π.Α ΑΝΑΚΑΤΕΥΑΝ ΤΟΥΣ ΧΥΜΟΥΣ ΑΠΟ ΤΙΣ
ΜΠΑΝΑΝΙΕΣ ΚΑΙ Η ΑΡΚΟΥΔΑ ΕΤΡΕΜΕ ΑΚΟΜΑ ΤΟΥΣ ΚΙΝΕΖΟΥΣ
ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΩΣ ΕΠΕΣΑΝ ΤΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ?ΜΟΝΟ
Η ΡΟΥΜΑΝΙΑ ΜΑΤΩΣΕ ΛΙΓΟ ΚΙ ΑΥΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΑΠΟ ΚΑΚΗ
ΣΥΝΕΝΟΗΣΗ.
ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΛΑ ΚΑΝΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΑΛΛΩΣΤΕ
ΟΙ ΦΙΕΣΤΕΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΑΚΟΜΑ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ΚΥΠΡΟΣ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑΣΜΕΝΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΤΙ ΕΧΟΥΝ
ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΝ?
ΑΣΕ ΠΟΥ ΕΠΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ?
ΑΝ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟ 1989 ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΣΟΥ ΕΛΕΓΕ ΚΑΠΟΙΟΣ
ΟΤΙ ΣΕ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΟΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΡΒΙΑ
ΓΙ ΑΥΤΟ ΜΗΝ ΛΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ
ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΑ ΜΑΘΟΥΝ ΛΑΘΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΕΣ
ΤΡΕΛΛΟ?
ΑΣΕ.....ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΤΟΥ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ...............
ΝΑ ΞΑΝΑΡΘΩ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ?
ΓΡΑΦΕ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ Η ΓΡΑΦΗ ΣΟΥ ::up.:: ::up.:: ::up.::
Υ.Γ ΤΟ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΤΟ ΕΓΡΑΨΑ ΜΕ Ε (ΛΑΘΟΣ) | | ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
09-11-2009 @ 07:51 | Κατερίνα μου σωστά ανέλυσες το πολιτικό παρασκήνιο της εποχής.
Μόνο που εγώ δε το ήξερα τότε.19 χρονών ελάχιστα είχα
ασχοληθεί με γεοπολιτικές και γεωστρατηγικές.
Τόσο αφελής τότε....ακόμα νευριάζω γιά αυτό | | monajia
09-11-2009 @ 08:01 | ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ......................... ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Nemo
09-11-2009 @ 12:15 | Φοβερή η Π.Α.Π, έτσι;! Και εγώ την εζησα, ακριβώς 10 χρόνια μετά.
Ίδια έμεινε, όπως το τεμαχισμένο τείχος του Βερολίνο, η τεμαχισμένη Κύπρος και το τείχος του Κέντρου Νεοσυλέκτων Κορίνθου.
Μερικά δεν αλλάζουν. Κάποια αλλάζουν αργά και σε άλλα την αλλαγή τους την προσπερνάς σαν να μην έγινε!!
Να είσαι καλά. ::yes.:: | | poetryf
09-11-2009 @ 14:14 | ....Δεν έχω κάτι άλλο να πω....
Με κάλυψε η Κατερίνα....... ::hug.:: | | rock sugar
10-11-2009 @ 08:03 | αγγίζεις ευαίσθητες χορδές...! | | Χρήστος Γιουσμαδόπουλος
11-11-2009 @ 01:33 | ::up.:: ::up.:: ::up.::
Δεν έχω κάτι να συμπληρώσω... Την καλημέρα μου! | | STARI1972
13-11-2009 @ 14:04 | πολυ καλο κειμενο
μα εγω ξερεις μελαγχολησα για ενα λογο
σκεφτηκα ποσο επιπονο ειναι
να αναπωλεις και να εχεις απωλεσει
η αθωοτητα..πλεον να ξερεις..πως για καθε τοιχο
που γκρεμιζουν..χτιζουν χιλιαδες αλλους.
και το χειροτερο δεν ειναι πως εκεινοι χτιζουν αυτους τους τοιχους
το χειροτερο δεν ειναι πως τους αφηνουμε..
δεν ειναι καν πως ακομα ζητωκραυγαζουμε την δηθεν πτωση
το χειροτερο ειναι πως πλεον μαθαμαι και εμεις να χτιζουμε τοιχους
μεσα στην ΨΥΧΗ μας...
καλο βραδυ γιαννη | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
