monajia
19-11-2009 @ 03:56 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Ελένη Σ.
19-11-2009 @ 05:28 | Μάλλον έτσι θα είναι, το γκρι της πέτρας και το γαλάζιο τ’ ουρανού, να φέρνουν τελικά τη γαλήνη στην ψυχή κι’ έτσι να ημερεύει μέσα μας με τον χρόνο και η κάθε πίκρα μιας φυγής. Με συγκίνησε τούτο το μικρό ποίημα, που κρύβει στο γκρι και το γαλάζιο του, κάτι αληθινό, κάτι καθάριο, σε τόπο απόκρημνο, αλαργινό! | |
ekptwtos
19-11-2009 @ 05:35 | σε τόπο απόκρημνο κι αλαργινό.
::yes.:: | |
Simos_Vassilis
19-11-2009 @ 08:10 | Σαν να γαλήνεψε η ψυχή με τούτη τη φυγή...
::theos.:: ::theos.:: | |
Scarlett-MP
19-11-2009 @ 10:21 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
 |
