| |
Σε ένα τείχος κλεισμένο η καρδιά μου
χτυπά αργά σε δυτικούς ρυθμούς.
Φωνάζει η αδύναμη λαλιά μου
μα δεν ακούει κανείς τους θλιβερούς λυγμούς.
Μες την κατάψυξη βάλαν τα παιδιά μου
κλεισμένα με τείχη μίσους και θυμών
χώρισαν στα δυο τη ματιά μου
δεν ξέρω πλέον που να δω
Ανόητοι του κόσμου μάνα μας χωρίσαν
σε βρώμικα ταμπλό παίξανε με μας
και τώρα κάθε χρόνο μας γιορτάζουν
λες πως τώρα φυσάει αέρας λευτεριάς.
Μα δεν έχουν πέσει όλα τα τείχη
με ψέματα ποτίζουν το λαό
δεν φταίει μάνα μου το τούβλο
μα το χαμένο στη λήθη μας μυαλό.
Δεν πρέπει σας λέω να ξεχνάτε μες τις νύχτες
το τείχος του μίσους είμαστε εμείς
εμείς που αφήσαμε τα όνειρα στις τύχες
κλεισμένα πίσω από τείχη αιώνιας φυλακής.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
