| |
[B]μαργαρίτα θαλασσιά [/B]
[I]Μες της σκέψης τα στενά
μονοπάτια κλειστά
καλντερίμια σχιστά
σκαλίζω ξανά
σε πέτρες δυο χωριστά
μια μαργαρίτα θαλασσιά
ένα μικρό περβόλι.
μαδώ τα πέταλα της γης
σε ανατολή μιας χαραυγής
μα ‘ φύγαν όλοι
ακούω τον θόρυβο της γης
σαν σιωπή της λογικής
έμεινε η νύχτα μόνη
είμαι εξόριστη μακριά
μέσα σε σύννεφα πλατιά
κι η αποδοχή με ελευθερώνει
μες της ψυχής μου τα στενά
μονοπάτια ανοιχτά
καλντερίμια λοξά
μια μαργαρίτα θαλασσιά
μύρισε η νύχτα γιασεμί
της άνοιξης η προσμονή
Οι έρωτες μας όλοι![/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
