| |
| | Αργός πνιγμός μέσα σε παραλήρημα |  | | |
Αργός πνιγμός μέσα σε παραλήρημα
(4)
Προχωρώντας σε άγνωστα τοπία
Σωροί από εφιάλτες δίπλα μου
Χρυσές πύλες κ παραδείσου ευωδιές
Στις κατακόμβες το παρόν,
Παρελθόν και μέλλον.
Στις γοτθικές υστερίες,
Οι ψαλμοί που αγαπούν.
Στα σκοτάδια των νυχτιών,
Γρήγορα σιγοβαδίζουν.
Θυμιατήρι στην ατμόσφαιρα,
Κι ο ουρανός μαβής σαν πέπλο.
Πνευμάτων αγκαλιές,
Του οπίου οι απάτες.
Μέσα μου συρίζει τρέμοντας
Από φόβο και πάθος
Ένας αλλόκοτος κόσμος
Και τα όνειρα ξυπνούν
Απ’ τον βαθύ τους ύπνο
Τεντώνονται, μικραίνουν,
Ομορφαίνουν, αποτεφρώνονται
Φωτίζονται κ γίνονται νύχτα…
Ξανακοιμούνται.
Μεθύστε με τα οράματα του ονειροκόσμου.
Οι θαρρώ ξανά νεκρές αισθήσεις στα χνώτα του πόνου.
Σφίγγομαι δυνατά πάνω στην ατονία
Φθινοπωρινού πρωινού κ στάζει
Από το μέλι μια στάλα αιμάτινη.
Αναδημιουργία, ξαναζωντάνεμα,
Απ’ την ακίνητη νέκρα.
Σιχάθηκα το είναι μου και θέλω πια να σβήσω,
Μαγεία είναι η τρέλα κ η αρρωστημένη αυτή ψυχή
Όμως, να! Κοίτα πως χάνομαι στης θάλασσας τα ολόμαυρα μαλλιά...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Πεθαίνεις όταν βαριέσαι να ζεις, αυτοκτονείς όταν νιώθεις ότι στον κόσμο περισεύεις... | | | |
|
sissaki ssss
25-11-2009 @ 10:00 | Σιχάθηκα το είναι μου και θέλω πια να σβήσω,
Μαγεία είναι η τρέλα κ η αρρωστημένη αυτή ψυχή
Όμως, να! Κοίτα πως χάνομαι στης θάλασσας τα ολόμαυρα μαλλιά...
πολυ ωραιο Αρη.....μου αρεσε πολυ το στυλ του γραπτου σου...και η υπογραφη σου.......
να σαι καλα!!! | | Γιάννης Ποταμιάνος
25-11-2009 @ 10:43 | Μέσα μου συρίζει τρέμοντας
Από φόβο και πάθος
Ένας αλλόκοτος κόσμος
Και τα όνειρα ξυπνούν
Απ’ τον βαθύ τους ύπνο
Τεντώνονται, μικραίνουν,
Ομορφαίνουν, αποτεφρώνονται
Φωτίζονται κ γίνονται νύχτα…
Ξανακοιμούνται
Μπράβο Άρη ωραία γραφή
Καλό σου βράδυ
::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
