aprobleptos
26-11-2009 @ 15:15 | και στο χαμόγελό σου άσπρισαν όλα τα βότσαλα της οικουμένης.
ΥΠΕΡΟΧΟΣ! ΣΤΙΧΟΣ Την καλημερα μου ΔΗΜΗΤΡΗ | |
poetryf
26-11-2009 @ 15:27 | Πόσο υπέροχα έδεσες τις σκέψεις
με τη θλίψη σου! | |
elpidakwstopoulou
26-11-2009 @ 15:36 | Φόρεσες το μαύρο στο κεφάλι και στο λαιμό το κόκκινο,
κι ο Γενάρης τ’ άσπρα του, για να υποδεχθείς
τη μουσική των γάτων, στις στέγες που αγάπησες.
ΥΠΕΡΟΧΟ ...................... ::theos.:: | |
Ανατολικός
26-11-2009 @ 15:49 | πολύς σουρεαλισμός σήμερα ...
οι στίχοι / εικόνες μεμονωμένα είναι υπέροχα , πηγαία έμπνευση ...
στο σύνολο όμως είμαι χαζός και δεν το καταλαβαίνω ... πάντως μου αφήνει μια γλυκειά γεύση ... ::smile.:: | |
oneiropola
26-11-2009 @ 22:43 | Δε νοιάστηκες για τον ύπνο μου…σκοτίστηκες.
Τώρα ούτε το νερό πίνετε στο ποτήρι.
Κι ύστερα ακούστηκε από κει, απ’ τα σαλόνια των πλήκτρων σου,
το μεγάλο σου πέταγμα.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
barboutsala
27-11-2009 @ 00:17 | κοίτα να δεις το πέταγμα, πως μεγάλωσε έτσι, ψήλωσε βρε και κάνει και νίαου νίαου στα κεραμύδια | |
Ελένη Σ.
27-11-2009 @ 00:30 | Αυτά τα σαλόνια και αυτά τα πλήκτρα, μου θυμίζουν κάποια άλλα μουσικά ταξίδια…μες τις ατέρμονες γωνιές της φαντασίας σου, κάτω απ’ τη βροχή! Υπέροχε φίλε μου, ξέρεις πόσο μ’ αρέσουν αυτές οι «άσπρες-σκοτεινές μουσικές σου», μέσα στα βότσαλα της οικουμένης! | |
TAS
27-11-2009 @ 01:11 | ξεχύθηκε η πίκρα . . | |
akolouthos
27-11-2009 @ 01:43 | κι ο Γενάρης τ’ άσπρα του, για να υποδεχθείς
τη μουσική των γάτων, στις στέγες που αγάπησες.
................................. | |
το κορίτσι του Μαι
29-11-2009 @ 10:54 | Δημητρη μου,μοναδικος,οπως παντα!!
μονο εσυ μπορεις να γραφεις ετσι!
να εχεις μια ομορφη βδομαδα φιλαρακι,οπως την θες! | |
 |
