| |
| | 08.31'25' 26/11/2009 των φαναριών βαπτιστικά |  | | |
Γονατισμένος στο βαθύ το μπλε του Γαλαξία
σε μια στιγμή π’ ίσως κρατά απ’ την αρχή του κόσμου
έχω στο είναι του χαθεί σ’ άτακτη ευταξία
στο Σύμπαν που αποζητά δικαίωση εντός μου…..
Οι θάλασσες σιωπηλές, λίμνες στεγνές στα μάτια,
εκατομμύριων παιδιών, στους δρόμους πεταμένα,
σαν ευζωίας απειλές, που σέρνουν τα κομμάτια
των εύθραυστών τους των καρδιών, μ’ όνειρα σπαραγμένα…..
Της ύπαρξής τους η χαρά, του θάνατου καμιόνια,
των φαναριών βαπτιστικά, σιδηροδρόμων τέρμα,
με σιδερόβεργες φτερά, σαν αδειανά βαγόνια,
πορνεία και ναρκωτικά, το κερδισμένο κέρμα……
Κι εσείς τ’ αστέρια τ’ Ουρανού, τρύπες μες το σκοτάδι,
σα θεατές από ψηλά, μιας μακρινής αλήθειας,
ενός απόλυτου κενού, μάρτυρες είστε τ’ Άδη,
στ’ ανάθεμα π’ αργοκυλά, στο αίμα της συνήθειας…..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
oneiropola
26-11-2009 @ 23:51 | Κι εσείς τ’ αστέρια τ’ Ουρανού, τρύπες μες το σκοτάδι,
σα θεατές από ψηλά, μιας μακρινής αλήθειας,
ενός απόλυτου κενού, μάρτυρες είστε τ’ Άδη,
στ’ ανάθεμα π’ αργοκυλά, στο αίμα της συνήθειας…..
Ποιηση Ευγε !!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | sofiagera
26-11-2009 @ 23:53 | Κι εσείς τ’ αστέρια τ’ Ουρανού, τρύπες μες το σκοτάδι,
σα θεατές από ψηλά, μιας μακρινής αλήθειας,
ενός απόλυτου κενού, μάρτυρες είστε τ’ Άδη,
στ’ ανάθεμα π’ αργοκυλά, στο αίμα της συνήθειας….. ::up.:: ::up.:: ::up.:: ΥΠΕΡΟΧΟ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ....... | | ΚατεριναΘεωνα
26-11-2009 @ 23:59 | Κι εσείς τ’ αστέρια τ’ Ουρανού, τρύπες μες το σκοτάδι,
σα θεατές από ψηλά, μιας μακρινής αλήθειας,
ενός απόλυτου κενού, μάρτυρες είστε τ’ Άδη,
στ’ ανάθεμα π’ αργοκυλά, στο αίμα της συνήθειας….. ::theos.:: ::up.::
ΚΑΛΗΜΕΡΑ | | Simos_Vassilis
27-11-2009 @ 00:51 | Κι εσείς τ’ αστέρια τ’ Ουρανού, τρύπες μες το σκοτάδι,
σα θεατές από ψηλά, μιας μακρινής αλήθειας,
ενός απόλυτου κενού, μάρτυρες είστε τ’ Άδη,
στ’ ανάθεμα π’ αργοκυλά, στο αίμα της συνήθειας…..
.......................... ::theos.:: ::theos.:: .................................... | | Rannia . k
27-11-2009 @ 01:57 | Υπέροχο ΜΝΗΝΩΝ!!!
Καλό μεσημέρι από την Λευκωσία!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | barboutsala
27-11-2009 @ 02:25 | 12.24΄15΄ 27/11/2009 - ακόμα δεν πιάστηκες γονατισμένος; | | malkon64
27-11-2009 @ 04:00 | Θαυμάσιο ΜΝΗΜΩΝ !!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | elpidakwstopoulou
27-11-2009 @ 06:02 | Της ύπαρξής τους η χαρά, του θάνατου καμιόνια,
των φαναριών βαπτιστικά, σιδηροδρόμων τέρμα,
με σιδερόβεργες φτερά, σαν αδειανά βαγόνια,
πορνεία και ναρκωτικά, το κερδισμένο κέρμα……
δεν μπορώ να διαλέξω κομμάτι είναι μοναδικό !!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ιωανναχανιωτακη
27-11-2009 @ 07:04 |
Κι εσείς τ’ αστέρια τ’ Ουρανού, τρύπες μες το σκοτάδι,
σα θεατές από ψηλά, μιας μακρινής αλήθειας,
ενός απόλυτου κενού, μάρτυρες είστε τ’ Άδη,
στ’ ανάθεμα π’ αργοκυλά, στο αίμα της συνήθειας…..
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | viki72
27-11-2009 @ 07:28 | Οι θάλασσες σιωπηλές, λίμνες στεγνές στα μάτια,
εκατομμύριων παιδιών, στους δρόμους πεταμένα,
σαν ευζωίας απειλές, που σέρνουν τα κομμάτια
των εύθραυστών τους των καρδιών, μ΄όνειρα σπαραγμένα...
Πάθος υπεράσπισης των αδυνάτων;
Πόθος για κοινωνική δικαιοσύνη;
Το απόλυτο κενό...μέσα στην "άτακτη ευταξία"......
Είναι υπέροχο συνολικά το πόνημά σου και μας θέτει σε προβληματισμό.
::yes.:: ::yes.:: | | Nikos Krideras
27-11-2009 @ 07:32 | ΥΠΕΡΟΧΟΣ ! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Helene52
27-11-2009 @ 08:36 | Κι εσείς τ’ αστέρια τ’ Ουρανού, τρύπες μες το σκοτάδι,
σα θεατές από ψηλά, μιας μακρινής αλήθειας,
ενός απόλυτου κενού, μάρτυρες είστε τ’ Άδη,
στ’ ανάθεμα π’ αργοκυλά, στο αίμα της συνήθειας…..
Καταπληκτικό !!!!!
Την καλησπέρα μου ::theos.:: ::theos.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
