stixoi.info: Παλιό το έργο

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132742 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Παλιό το έργο

καλησπέρα παρεούλα.....

ΠΑΛΙΟ ΤΟ ΕΡΓΟ

Χάραξε το πρωινό και ο ήλιος χασκογελούσε
είπε πλάι μου να δω, αυτό που με καλούσε.
Έστρεψα το βλέμμα μου κι αντίκρυσα ένα βρέφος
μια ελπίδα κι ένα φως κρυμμένα, μέσ' σε νέφος.

Τον ήλιο ρώτησα γλυκά, γιατί αυτό συμβαίνει
τα όνειρα να ζουν στο γκρί, που ένα νέφος φέρνει.
Μου είπε πάψε να ρωτάς, απάντηση μη ψάχνεις
ζήσε μονάχα τις στιγμές, προτού κι εσύ πεθάνεις.
(Ρ)
Παλιό το έργο, πολύ παλιό κι εγώ πια το γνωρίζω
θα έρθεις πάλι με φιλιά, το πόθο σου ν' αγγίξω
μα τίποτα δεν με συγκινεί κι όλα στην ίδια ρότα
αγάπες μίας αρπαχτής, γυρνούν, όπως γυρνά η ρόδα.
Γυρνά, κυλάει, δεν πιάνεται, κλαίει και δε γελάει
αλλοπαρμένη είναι θεά, που έρωτες μαδάει.

Πάλι θα’ ρθεις και την ψυχή, εσύ, θα ξεγυμνώσεις
τάχα θα πεις πως στη ζωή, νόημα θα δώσεις.
Μα πως να πιστέψω έναν τρελό, που κερνάει τρέλα
το παραμύθι χάθηκε σου λέω, μαζί με την κοπέλα.

Τα μάτια σου πετούν φωτιές, τα χείλη σου κεράσια
ο πειρασμός κι ο διάβολος, κρυμμένα σε καφάσια.
Άσε το ύφος το μελό, που κάποτε πουλούσε
τώρα όλα αλλάξανε, κι αυτή που σ’ αγαπούσε.

ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΙΜΙΝΗ


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 20 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Φιλοσοφικά,Έρωτας & Αγάπη Ομάδα Στίχοι για μελοποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

ΤΊΠΟΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΥΧΑΙΑ...Μ' ΑΚΟΥΣ...;

Simos_Vassilis 27-11-2009 @ 02:01	...............Σωστό και όμορφο.................. ::up.:: ::up.:: ::up.::
akolouthos 27-11-2009 @ 02:23	Τα μάτια σου πετούν φωτιές, τα χείλη σου κεράσια ο πειρασμός κι ο διάβολος, κρυμμένα σε καφάσια. Καφάσια;;;;;;;;; πως σου ρθε τωρα αυτό;;;;;; Καλό όμως!!!!!!!!!!!!
ΚατεριναΘεωνα 27-11-2009 @ 02:32	ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ!!!!!! ::up.:: ::up.::
mytilinia 27-11-2009 @ 02:33	για να κάνει ομοιοκαταληξία...και να δείξω την ποσότητα του πειρασμου.... ::razz2.::
martin luther 27-11-2009 @ 02:40	Μου άρεσε η αντίθεση με τα καφάσια μέσα στην τόση περισυλλογή, τι να πω, να σου πω πως είμαι πιο αισιόδοξη, δεν θα το πω!!!!!!!! έχεις τα δίκια σου, εδώ φτάσαμε να παντρευτούμε κάποιους απο αυτούς, δυστυχώς!!!!!!! ::yes.::
Nikos Krideras 27-11-2009 @ 02:48	::up.:: ::up.:: ::up.:: Καλημέρα Γιωργίτσα !
mytilinia 27-11-2009 @ 02:55	το οτι παντρευομαστε...δεν σημαίνει οτι πιστευουμε και θεοποιουμε τον άλλο....η αλήθεια πάντα λάμπει...και ο γάμος πάντα κρύβει μυστικά...δεν είναι αυτό που όλοι νομίζουν.... ::hug.::
yiannistellidis 27-11-2009 @ 02:59	::up.:: ::up.:: ::up.::
ΠΑΠΑ-ΡΙΜΑΣ 27-11-2009 @ 04:04	::up.:: ::up.::
χρηστος καραμανος 27-11-2009 @ 04:22	Τίποτα δεν με συγκινεί, όλα στην ίδια ρότα αγάπες κι έρωτες μιας αρπαχτής και η καρδιά σαν ρόδα γυρνά, κυλά δεν πιάνεται, κλαίει και δε γελάει αλλοπαρμένη είναι θεά, που έρωτες μαδάει. ΕΔΩ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΙΑ!!! ::kiss.:: ::kiss.:: ::kiss.::
La Petite 27-11-2009 @ 04:43	όμορφο Γεωργία.. ::up.::
RIGA30 27-11-2009 @ 04:50	::up.:: ωραίο είναι ::up.::
Naiada Sissandra 27-11-2009 @ 05:47	θυμωμενη εισαι Γεωργια μου...κι αυτο σε εκανε να γραψεις αληθειες κι ας πονανε... πολυ ομορφο και αληθινο για πολλους ::yes.::
elpidakwstopoulou 27-11-2009 @ 05:48	ωραίο είναι Γωγώ μου !!!! φιλιά !!!! ::up.:: ::love.:: ::hug.::
poetryf 27-11-2009 @ 06:06	Στις ομορφιές σου σήμερα!
ιωανναχανιωτακη 27-11-2009 @ 06:40	Τα μάτια σου πετούν φωτιές, τα χείλη σου κεράσια ο πειρασμός κι ο διάβολος, κρυμμένα σε καφάσια. Άσε το ύφος το μελό, που κάποτε πουλούσε όλα αλλάξανε, μαζί κι αυτή που σ’ αγαπούσε. ...........μπραβο............
barboutsala 27-11-2009 @ 09:17	παλιό και κακοπαιγμένο
oneiropola 27-11-2009 @ 12:15	Χάραξε το πρωινό κι ο ήλιος χασκογελούσε μου είπε πλάι μου να δω αυτό που με καλούσε. Έστρεψα το βλέμμα μου και είδα ένα βρέφος μια ελπίδα κι ένα φως κρυμμένα μέσα σε νέφος. ::up.:: ::up.:: ::hug.:: Καλησπερα
monajia 27-11-2009 @ 15:08	ΣΩΣΤΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΣ....................ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ........ ::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
smaragdenia 28-11-2009 @ 00:44	Τα μάτια σου πετούν φωτιές, τα χείλη σου κεράσια ο πειρασμός κι ο διάβολος, κρυμμένα σε καφάσια. Άσε το ύφος το μελό, που κάποτε πουλούσε όλα αλλάξανε, μαζί κι αυτή που σ’ αγαπούσε. Μπραβο βρε Γεωργία μου ........Καλο ΣΚ σε φιλώ........ ::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο