Nikos Krideras
27-11-2009 @ 08:32 | μπράβο Θανάση ! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
**Ηώς**
27-11-2009 @ 08:49 | σαν δακρυα να φαινονται
στο γαργαρο νερο. ::love.:: ::love.:: ::theos.:: | |
Helene52
27-11-2009 @ 08:57 | Υπέροχο !!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
Την καλησπέρα μου Θανάση ::hug.:: | |
oneiropola
27-11-2009 @ 09:23 | Δυο, μονες, δυο μονακριβες
και τις αποθεσα, στου ρεματιου την ακρη
σαν δακρυα να φαινονται
στο γαργαρο νερο.
::yes.:: ::theos.:: | |
ιωανναχανιωτακη
27-11-2009 @ 09:32 | καλησπερα Θαναση
Δυο θυμησιες ....υπεροχο!!!! | |
ΜΝΗΜΩΝ
27-11-2009 @ 10:55 | Δυο θύμησες δυο όνειρα δυο γλάροι πελαγίσιοι
που μείναν στα απόνερα δύ-ο μου φίλοι γνήσιοι
και έμεινα μονάχος μου με ταίρι μου τ' αγέρι
να μου κρατά το άγχος μου μ' απελπισιά το χέρι.....
Θανάση υπέροχο το ποίημα και θαυμαστή η αλληγορία του .... Απάντησα με κάτι παρόμοιο....
Πολύ χρωματιστό σαν εικόνα το τετράστιχο:
Να βλεπουν το ξημερωμα
τ΄ανθισμα χρυσανθέμων,
και λαγνα να λυκνιζονται
στ΄αγγιγμα των ανεμων.
Μπράβο φίλε υπέροχος..... | |
χρηστος καραμανος
27-11-2009 @ 13:59 | Δυο ειχα, και τις χαρισα
στης πλασης ,τα ατελειωτα ταξιδια
και ΄μεινα μονος κι ερημος
χωρις, τα δυο στολιδια.
ΩΡΑΙΟΤΑΤΟΣ ΝΤΟΚΤΟΡ!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Χρησμός
27-11-2009 @ 14:42 | Γιατρέ,
εξαιρετική λυρική ποίηση!
Ανθοϊάματα !!! | |
 |
