| |
Rutebeuf / ΡΙΟΥΤΜΠΙΟΦ (1230 ?-1285)
[B]Που είν’οι φιλοι μου οι παλιοί [/B]
(Απόσπασμα)
Ένα κακό είναι δυό φορές κακό
Κι εκείνο πού’τανε να πάθω εγώ
μ’έχει απελπίσει.
Που είν’οι φίλοι μου οι παλιοί,
Τόσο καλοί, που εγώ πολύ
είχ’αγαπήσει ;
Θαρρώ ήταν στάχια ελαφρά,
Τους πήρε ο αέρας μακρυά
Να τους σκορπίσει.
Κανείς απ’αυτούς δε με πονούσε
Και όταν ο Θεός με κοπανούσε
Απανωτά,
Δεν είδα ουτ’έναν απ’αυτούς κοντά
Να με συντρέξει, εμέ τον φουκαρά,
Και υποφέρω,
Γιατ’είναι φίλοι που ο αέρας φέρνει
Και πάλι όταν φυσά τους ξαναπαίρνει.
Φυσούσε και τους σκόρπισε μακρυά...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
