| |
Οπως το λαδι στο καντηλι , σε θυμαμαι να κολυμπεις για ωρες
ξαφνικα να θυμασαι γιατι βρισκεσαι εκει
γυρνας ενα χαμογελο , πετας και βουτεις
Βασιλια των Χταποδιων !
Ειρηνη!
Ρεεις με το θαλασσιο κυμα , αναμεσα στις ποσειδωνιες
στις σκαλες , στα λιμναρια , στις λαβας τις γραμμες ......
-Μα πως ειναι δυνατον να πιανεις τοσα πολλα χταποδια;
-Τους χαμογελω
σαν τον ηλιο σε κοιταν , λαμποκοπας
την γαλαζοπετρα ποτε σου δεν την πιανεις
-Μα που μενουν οι φιλοι σου;
- παντα σαν συζητας , οι φιλοι -
-Νομιζουν οτι βλεπουν μια σουπια μες το χαμογελο μου
κι ανοιγονται κι αφηνουν τα θαλαμια
το χερι σου τεινεις προς αυτα ...
...και κουλουριαζονται! στο μπρατσο
γυρω του
Καταραμενη να'ναι η σκια του , που πρωτοδα απο παιδι
περασε αντιθετα απο την φορα του Ηλιου
ξαφνιαστηκα
Δυο αδελφια επαιζαν και η Σκια περασε πανω απ' το 'να
το μεγαλο , ενα πρωι , Σταυρωνοντας το , αργα...
- Ποτε σου μην ξεστωμισεις κατι πριν μεσουρανησει ο Ηλιος!
Σφραγισα το στομα μου δεν μιλαγα σε κανενα
εκανα την δουλεια μου ησυχα με το μυαλο μου αλλου
μα η Σκια μου πιασε τα σαγονια κι ανοιγοκλεισε το στομα
εφτυσα τις λεξεις που'ρθαν στο μυαλο ...
- Σε 20 χρονια θα υπαρξει ενα κακο
Δεν ηθελα να το πω!
Το ξεχασα ...εφυγα...ελειπα
μα λιγο πριν συμπληρωθουν τα εικοσι τα χρονια
ο Βασιλιας των χταποδιων ... γυρισα κι ηταν εκει!!!
χαρηκα οσο ποτε αλλοτε...
χαθηκαμε
χρονια μετα κατακοιτος στο κρεβατι
ο Ηλιος μ'επισκευτηκε και μου φερε χταποδι
το σπρωξε στην καταψυξη , με σηκωσε απ'το κρεβατι
να ξεφωρτωθω τα υγρα μου , χαμογελωντας
για την απιστευτη αδυναμια μου να σηκωσω το βαρος μου
Τρεις μηνες μου κρατουσε συντροφια κι καταψυξη ξεχειλιζε
απο μελλοντικους μεζεδες και στο δωματιο ειχα τα παντα πια
πραγματικα!
Σηκωθηκα
Γνωρισε μια κοπελλα...δεν την φοβηθηκε
στο τελος του καλοκαιριου θα την παντρευοταν...
χαρηκα για κεινον
Μονο που προς το τελος ...
ειδα ονειρο
το ιδιο , για δευτερη φορα στην ζωη μου
Τον Βασιλια των χταποδιων να κυνηγιεται απο καρχαρια
Θανατο θα πει
Το ιδιο βραδυ τον βρηκα σ'ενα μπαρ ναυτικων
εκατσα και του 'πα τι τον περιμενει ...
Του μιλησα για την πρωτη την φορα
Με πιστεψε...το ξερω...το ειδα
Μια βδομαδα μετα τον συναντησα στο ιδιο μαγαζι
μ'ευχαριστησε που τον ειχα προειδοποιησει...
μου δειξε τα σημαδια του ατυχηματος που 'χε και μεθυσαμε
για την καλη μας τυχη
Την αλλη μερα ηρθε και με βοηθησε , με 60 Δανους ψυχοπαθεις
τριγυρω μου , με τις νοσοκομες τους , στο παρτυ που ετοιμαζα
Γελαγαμε με τα παιδια , φευγοντας μου αφησε ενα καλο χταποδι
Ποσο ασημαντα μηδαμινος ειναι ο ανθρωπος
ψιχα σε καρυδοτσουφλο στο ραμφος κορακιού
Βλεπει τις δυναμεις που καραδοκουν και γλεντα
μπας και τις ξεχασει...
Γελαω και κλαιω οταν καποιος δεν πιστευει , στο Τεφτερι της Ζωης...
Προσπαθησα πολλες φορες να τους ξεγελασω
τους Συμπαντικους νομους , να ανατρεψω
να σβηστω απ'την ανθρωπινη φυλη
Ποσο αδυναμος που ειμαι
τοσο κοντα ...
στα ματια τον κοιταξα , αλλα δεν περασα
γιατι ξερει καλα που επενδυει
Οταν ακουω οτι καποιος η καποια αυτοκτονησε
πιανεται η καρδια μου
συνθλιβεται και αμεσως μετα φτερουγιζει απο χαρα!
γιατι βρηκε το θαρρος να φτυσει στα μουτρα τους
την Υποσταση τους !
Να ανατρεψει το στημενο παιχνιδι του Συμπαντος
Να αρνηθει τετοια Αγαπη.
Φοβαμαι γιατι τωρα αγαπω την ζωη
εχω λογους να παιζω το παιχνιδι τους
και ξερω οτι μια μερα θα μου ριξουν το ιδιο ονειρο
και θα τρεχω , να πεσω μαχομενος ...
Το μηχανακι του πηγαινε κανονικα στην ευθεια
Ενα ζευγαρι ηλικιωμενων Ελβετων , δεν ηξερε ισορροπια
με το rent a motorbike ...στην μεση του δρομου
στην κατηφορα , στο μονο σημειο που δεν ειχε ορατοτητα
αποφασισαν να γυρισουν πισω , κλεινοντας τον δρομο καθετα
τους ειδε ξαφνικα και στο ενα δευτερολεπτο
αποφασισε να μην τους σκοτωσει πεφτοντας πανω τους
ουτε δεξια στο χωραφι να πεσει , μην τυχον και τους χτυπησει ξοφαλτσα
αρριστερα εριξε το σωμα του , φρεναροντας την ζωη
Ενα τεραστιο λευκο χταποδι καθοταν στο πεζουλι του μαντροτοιχου
χαμογελασε ... απ'την εμφανιση και το μεγεθος του
Το στερνο του συνθλιφτηκε στην γωνια του τοιχου
ενοιωσε οπως τοτε που κολυμπουσε στις Νοτιες θαλασσες
Κοιταξε το χταποδι που ηδη αρχισε να αλλαζει χρωμα
καταμαυρο
κοιταζοντας το στη γωνιά...
Την πρωτη φορα της ζωης του που φορεσε
κρανος μηχανης - οπως υποσχεθηκε -
Απο τοτε μεχρι σημερα , δεν εχω ξαναδει χταποδια στην θαλασσα
μπροστα απο το χωριο , σαν να τρομαξαν
σαν καποιος να τα πηρε , σαν να ακολουθησαν καποιον...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
