| |
ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΧΑΜΗΛΑ
Σ'ένα σύννεφο αφράτο λικνιζόμενη απαλά
ρίχνεις βλέμμματα στον κόσμο που φαντάζει μια σταλιά
δε γνωρίζεις τ'είναι πόνος μήτε ξέρεις τι θα πεί
την ευτυχία σου τη νιώθεις τόσο μάταια βαρετή
Και γυρεύεις τη ζωή σου να στολίσεις - με ποιο τρόπο;-
με αναίδεια υποβαθμίζεις αυτά (που με τόσο κόπο)
καποιοι δίνουν τη ζωή τους
μια σταλιά απ'τη ψυχή τους
της καρδιάς το στερνό χτύπο
απο άγνοια το κάνουν μήπως;
Μήπως...
ξέρουν και έχουν μάθει κάτι πιο σημαντικό
που η άγνοια δε σ'αφήνει να σου γίνει καθαρό
μήπως η φωλιά σου είναι με αγκάθια στολισμένη
και η ταπεινή δική τους με τριαντάφυλλα σπαρμένη;
μήπως βλέπεις μυριμήγκια εκεί που άνθρωποι βαδίζουν
και τα όνειρά τους -που με πίστη αντικρύζουν
μοιάζουν πάντοτε σ'εσένα πύργοι απο άμμο φτιαγμένοι
και το παθος, η λαχτάρα που ακούς μεσ'τη φωνή τους
μοιάζει πάντοτε σ'εσένα -θεέ μου- τόσο μα τόσο ξένη
και δε συγχωρείς ποτέ αυτή την υπεροχή τους.
Μα αν κοιτάξεις τη ψυχή σου
βρες το χρόνο, ενα λεπτό!
θα δείς ενα αίσθημα μεγάλο
που το λένε θ α υ μ α σ μ ό . . .
ΤΖΑΒΑΡΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
