Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132737 Τραγούδια, 271227 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Πώς να αναπνεύσω
 
Πώς να αναπνεύσω

Πώς να αναπνεύσω ουρανέ
σαν χαμηλώνεις κάθε μέρα
ότι αγαπώ σκορπίζεται
χάνεται και μαραίνεται
στο λιγοστό αέρα.

Πώς να γελάσω πες μου πως
μες το βαθύ σκοτάδι
ότι πολύτιμο αγαπώ
αδύναμο και σιωπηλό
βυθίζεται στον Άδη.

Σβήνουν οι ελπίδες σαν κεριά
στον παγωμένο αέρα
σαν φύλλα φθινοπωρινά
πέφτουν στην άδεια αγκαλιά
και σβήνουν σαν αστέρια.

ΚαΤερίνη.
26.11.09




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Τα στιχάκια μου
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Με της ψυχής το φως, ποτέ δε σκοτεινιάζω!
 
monajia
28-11-2009 @ 09:34
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ...........ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ................... ::up.:: ::up.:: ::up.::
eythis
28-11-2009 @ 09:47
ότι πολύτιμο αγαπώ
αδύναμο και σιωπηλό !!!!!!!!!!!!!!!

Εξαιρετικό !!!!!!!!!
την καλησπέρα μου
oneiropola
28-11-2009 @ 12:04
Σβήνουν οι ελπίδες σαν κεριά
στον παγωμένο αέρα
σαν φύλλα φθινοπωρινά
πέφτουν στην άδεια αγκαλιά
και σβήνουν σαν αστέρια.

Υπεροχο!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Simos_Vassilis
28-11-2009 @ 13:30
Σβήνουν οι ελπίδες σαν κεριά
στον παγωμένο αέρα
σαν φύλλα φθινοπωρινά
πέφτουν στην άδεια αγκαλιά
και σβήνουν σαν αστέρια.
................ ::up.:: ::up.:: ......................

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο