| |
Συ που μίσεψες το πλέγμα
και που κίνησες να βρεις
την αλήθεια μες στο ψέμα
πλάνη ήτανε θαρρείς.
Συ που μου ‘λεγες εντάξει
να κοιτάς πάντα ψηλά
μια σταγόνα άσε να στάξει
να σε πάρω αγκαλιά.
Συ που κοίταγες στα μάτια
ονειρευόσουν φωναχτά
τώρα γύρω όλα κομμάτια
δε σου μένει πια μιλιά.
Συ που έγραφες τα λίγα
αφήνοντας μου τα πολλά
αναμνήσεις πήρα και πήγα
στα μονοπάτια τα παλιά.
Συ που έφυγες να τρέξεις
στων ονείρων τα λιβάδια
τώρα πάλι θα μου πέμψεις
φωτεινότερα σημάδια.
Συ που λάξευες τα λόγια
να φανούνε πιο μικρά
και που έκτιζες ανώγεια
με ανάποδη φορά.
Συ που έπνιγες τους τείχους
με δακρύων συμφορές
μου τους γκρέμιζες με ήχους,
με ψυχών απορροές.
Συ που έκανες την τύχη
στη ζωή σου προσευχές
και που άφηνες τον πήχη
στων ορέξεων τις ευχές.
Συ που χρώμα δεν έβλεπες
και δεν άκουγες φωνές
το φως μέσα σου έθρεφες
απ’ των ανθρώπων τις κραυγές.
Συ που φύλαγες με πόνο
των ορίων τις γραμμές
έβλεπες συχνά τον χρόνο
σιγά να κλείνει τις τομές.
Συ που είχες για φίλους
του παρελθόντος τις σκιές
και δεν έκλεινες τους κύκλους
γιατί ζούσες απ’ το χθές.
Συ που άλλαζες με πείσμα
της ροής μου τον ειρμό
και με έβλεπες σαν πρίσμα
στης ρουτίνας τον συρμό.
Συ που μίλαγες γι αγάπη
στων ονείρων τις στιγμές
όταν στήναμε μια απάτη
με την σκέψη στις ορμές.
Συ που διέγραφες στις κόγχες
«είν’ οι νύχτες μας μικρές»
και μου μάζευες μ’ απόχες
των ματιών μου τις ριπές.
Τώρα φεύγεις και πηγαίνεις
στα πεδία των ιδεών
εδώ μένεις δεν πεθαίνεις
αγάπης άγγιγμα στιγμών.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
