stixoi.info: ανταρσία

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

ανταρσία

καλημέρα

Στην ανταρσία της φαντασίας , δεν αντιστέκομαι
έτσι ως συχνά με παίρνει στη ράχη της.
Κι όπως καλπάζουμε μαζί σε κόσμους
ανείδωτους ακόμη κι απροσπέλαστους
απάνω από θάλασσες κατάσπαρτες καίκια
κι απάνω από κορφές λευχειμονούσες,
δε με ενδιαφέρει αν ζω ή αν έζησα ποτέ
μα μόνο πως θα ζήσω…
Κι εγώ δεν αντιστέκομαι,
αφήνομαι, λευκό χαρτί και παραδίνομαι
σε μια γραμματική χωρίς παρωχημένους πια
κι επώδυνους αορίστους
και πνιγηρούς, επαναλαμβανόμενους ενεστώτες
μα μοναχά σε ελπιδοφόρους μέλλοντες

Και να! Μια φωταψία νυχτερινή πλήττει μάτια μου
μια θαλάσσια νηνεμία χύνεται στα νεύρα μου
μια αφή ερωτική σέρνεται πάνω στο σώμα μου
ιαχές θριαμβικές γεμίζουν την ακοή μου
την ώρα που εκθρονίζονται αναίμακτα, τα αβάσταχτα:
μωρίες κι ιδιοτέλειες κι απάτη
και παραδίδονται τα σκήπτρα
στην πιο φιλόδοξη άνασσα: Ελπίδα…

Κι έτσι ως αλληλοσπαράσσονται εντός μου
οι σαρκοβόρες ύαινες που μου ‘τρωγαν τη σάρκα,
αλλού πηγαίνουν να λουφάξουν οι λύπες μου
σε άλλο ποταμό να κατασταλάξουν τα ιζήματα του χρόνου
σε άλλο όρος να ασκητέψει η εγκατάλειψή μου
σε άλλο χωράφι να σπαρθούν τα σπέρματα του μίσους
κι εγώ, λευκός κι εξαγνισμένος από όλα
καθρεφτίζομαι σε καθαρά λιμναία νερά
δίχως τον φόβο πια μη δω το πρόσωπό μου…


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

http://luogointerno.blogspot.com/

monajia 29-11-2009 @ 22:52	ΚΑΛΗΜΕΡΑ........ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ........................... ::up.:: ::up.:: ::up.::
Spartinos 29-11-2009 @ 23:33	Πολυ ωραιο!!! καλημερα
efrosiba 30-11-2009 @ 01:18	την ώρα που εκθρονίζονται αναίμακτα, τα αβάσταχτα: μωρίες κι ιδιοτέλειες κι απάτη και παραδίδονται τα σκήπτρα στην πιο φιλόδοξη άνασσα: Ελπίδα… ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
La Petite 30-11-2009 @ 03:39	Στην ανταρσία της φαντασίας , δεν αντιστέκομαι έτσι ως συχνά με παίρνει στη ράχη της. Κι όπως καλπάζουμε μαζί σε κόσμους ανείδωτους ακόμη κι απροσπέλαστους απάνω από θάλασσες κατάσπαρτες καίκια κι απάνω από κορφές λευχειμονούσες, δε με ενδιαφέρει αν ζω ή αν έζησα ποτέ μα μόνο πως θα ζήσω… ::blush.::
MARGARITA 30-11-2009 @ 05:20	δεν έχω λόγια πια....μια λέξη....ποιητής ::smile.::
skorpina 81 30-11-2009 @ 07:13	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
rock sugar 30-11-2009 @ 10:01	μου αρέσει ναι, και δε μου κάνει εντύπωση!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο