| |
| | δώρο |  | | |
μ’ έφτασε η φωνή σου – όχι τα λόγια, λόγια δεν άκουσα, όχι – η φωνή σου: τα χρώματα, οι δονήσεις, οι κυματισμοί της γλίστρησαν τα μαλλιά μου, κύλησαν τη ράχη μου, άνοιξαν χώρο πλάι μου να χωρέσει η καρέκλα να καθίσεις κοντά μου - το κορμί σου ανάδυε το πικρό άρωμα της επιθυμίας που δε θέλει να χορτάσει - η ζεστή σου φωνή διέστειλε τον κύκλο γύρω απ’ το τραπέζι, διέστειλε το βράδυ, τη νύχτα, τις μικρές ώρες, σαν για ν’ αργήσει το πρωί, να προλάβει το χάδι, να ξαφνιάσει το ρίγος –και πώς να δεχτώ τον έρωτα που φέρνεις δώρο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | το τραγούδι μας σχηματίζει τον κόσμο | | | |
|
MARGARITA
02-12-2009 @ 23:44 | το ένοιωσα... | | martin luther
02-12-2009 @ 23:45 | Aπο τα καλύτερα, στιγμές γνώριμες που τις αποχωρίζεσαι με πόνο!!!!!! ::hug.:: | | Γιάννης Ποταμιάνος
03-12-2009 @ 02:27 | Ευχαριστούμε για το δώρο
που μας έκανες Γιούλη
Καλή σου μέρα
::up.:: ::up.:: | | poetryf
03-12-2009 @ 10:23 | Υπάρχουν στ'αλήθεια μικρές ώρες;
Την ώρα που διαστέλλεται το βράδυ
ποιος τρέχει να προλάβει το χάδι, το πρωί ;
Μικρό αλλά υπέροχα περιεκτικό ! | | contrabando-86
03-12-2009 @ 10:42 | Ομορφιά!!! | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
03-12-2009 @ 12:02 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | barboutsala
03-12-2009 @ 12:18 | αν δεν έχει καρτούλα αλλαγής θα το δεχτείς θες δε θες | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
